“ Booklaunch: Dear Ijeawele by Chimamanda in Burmese Version “

purple feminist

Hello everyone!!!!

We would like to introduce you to the second translation book of Nandar named Dear Ijeawele or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions by Chimamanda Ngozi Adichie.

Cover T-shirts and Myanmar translation of We Should All Be Feminists Dear Ijeawele or A Feminist Manifesto in Fifteen Suggestions will be on sale. Light snacks and beverage will be provided.

We will have a panel discussion under the topic on How Parents Play Roles In A Child’s Development.

Our Panelists are Aye Thiri Kyaw, Soe Lynn, Sai Ahti and Nandar will be our moderator. Their bios will be shared very soon.

 For inquiries, please contact [email protected]

Read More

“ G-Taw Zagar Wyne | Live podcast recording “

image

The first ever live podcast recording in Myanmar!

Feminist activist Nandar from Purple Feminists Group will explore what consent is and means in Myanmar with special guest Win Min Than. The discussions will be recorded live!

In Myanmar language with simultaneous interpretation into English.

With the support of Any Rev TV and in partnership with the EU Delegation to Myanmar.

Why host a podcast recording show?

A podcast live recording is an interactive, informative and exciting event, which aims at capturing live audience reactions as the podcast is being recorded.

Podcasting live helps create an organic conversation between the audience and the host. A live show gives listeners the chance to actually see the conversation unfold before them and even influence a show.

Purple Feminists Group is a local grassroots organization founded in 2018 with the following purposes: to raise awareness on gender based violence, to challenge menstrual taboos, to contextualize feminist literature, to amplify women and girls’ voices through podcast and writing.

The aim of the podcast G-Taw Zagar Wyne is to generate and promote a community-led space that brings together women, as well as men, to talk about themes related to feminism and the female body in Myanmar.

This project will raise women’s voices and inspire social and cultural change in how we address women’s sexuality and violence against women.

Listen to the podcast here: https://soundcloud.com/g-taw-zagar-wyne-podcast

G-Taw Zagar Wyne (Live podcast recording)

March 4 (Wednesday) | 6pm – 7:30 pm

Institut français de Birmanie

Free Entry

Read More

“ Mental Health Webinar “

“Mental Health” Webinar will be streamed LIVE on Purple Feminists Group’s official Facebook Page. The LIVE webinar will be discussed by Ma Su Su Maung, CEP and Principal Consultant of Citta Consultancy and host by Nandar (Founder and Director of Purple Feminists Group). 

 

Sayama Su Su Maung Bio, 

Su Maung is the Founder, CEO, and Principal Consultant. She is a Licensed Marriage and Family Therapist, Board Certified Tele-Mental Health Provider, and a Certified Mental Health Integrative Medicine Provider. She has an MA in Counseling Psychology, a BA in Psychology, a Post-Graduate Advanced Training Certificate in Psychodynamic Psychotherapy, a Specialized Certificate in Online Teaching and a Certificate in Social Sector Leadership. She was a faculty and clinical supervisor at Myanmar Clinical Psychology Consortium and an instructor of Psychology at the Academy of Art University in San Francisco. Having intimate knowledge and lived experiences of various cultures, and being multilingual in English, Burmese and Mandarin, she is skilled as a cultural and relational broker for organizations and communities developing human and social capital in a changing world. Her professional interests are in complex trauma and attachment issues, collective and intergenerational trauma, cross-cultural issues, life transitions, loss and grief, organizational therapy, couple and family therapy, early prevention community mental health, creativity, learning and motivation, identity development, women’s issues and feminism, human sexuality, and LGBTQ issues.

 

The webinar will be LIVE on 23rd May, 2021 7:00pm (Myanmar Time).

Purple Feminists Group Facebook >> Purple Feminist Group

Read More

“ Bridging The Gap “

As part of the #GtawAthan campaign that we ran to remember our G-Taws who have been a part of our inclusion journey in amplifying women and girls voices in Myanmar, we are very pleased with the engagement from our audiences.  This event aims to have an open dialogue between Sayama Naw Eunice who is working as a Senior Program Officer (Gender and Livelihoods) at SWISSAID Myanmar and Ma Nandar, the founder of Purple Feminists Group. The goal of this event is to officially close our #GTawAthan Campaign while having meaningful and important conversations about pre and post-coup gender issues that are happening inside Myanmar. The discussion will be between 1-2 hours in the Burmese language. 

Please join us to listen about why continuing to raise awareness of gender equality and amplifying women and girls’ voices is important and how can we all be a part of this inclusion journey individually as well. 

Register required to join the event. The event would be in the Burmese language. 

Read More

WINNER – ” Hmwe(မွှေး) “

Feminist Literature Competition(5)

WINNER – ” Hmwe(မွှေး) “

” ဒီကာလတွေမှာ ” တိမ်တွေလွင့်နေတာတွေ့ရင် ဒါမှမဟုတ် တစ်ခုခုလွင့်နေတာမြင်ရင် မျှော်လင့်ချက်တွေကိုသွားသွားသတိရတယ် ‌ဪ လွင့်ပါးပျောက်ဆုံးနေတာငါတစ်ယောက်တည်းမှမဟုတ်ပဲ။ ကောင်းကင်ကကြယ်တွေကြွေတော့ မြေပြင်ပေါ်ကြွေကျပြီး မြေပြင်ကကြယ်တွေကြွေတော့ ညကောင်းကင်ကကြယ်တွေကိုမော့မကြည့်ရဲဘူး အရာရာတိုင်းအတွက် ငါလိပ်ပြာမလုံဘူးလေ။ ဒီကာလတွေမှာ ငါ့စိတ်အဆင်ဟာ မိုးပေါက်တွေကျနေတဲ့ ကန်ရေပြင်လိုမငြိမ်သက် ငါဟာဆယ်ကျော်သက်ပါ သစ်ရွက်လေး‌တွေလှုပ်ရင် ရင်ခုန်ချင်ပါတယ် သို့သော် ငါတို့တိုင်းပြည်မှာလေ ဆယ်ကျော်သက်တွေရဲ့အမေတွေ သစ်ရွက်ရောင်မြင်ရင် ရင်တုန်နေရတယ်။ ငါနဲ့ကျောင်းအတူတူတက်တဲ့သူငယ်ချင်း သံတိုင်တွေနောက်ကအမှောင်ခန်းထဲမှာ ငါပို့လိုက်တဲ့ ကဗျာစာအုပ်တွေဖတ်လို့ဘယ်အဆင်ပြေပါ့မလဲ။ ငါနဲ့အတန်းတူတူလစ်တဲ့သူငယ်ချင်း တောနက်ကြီးထဲ တစ်ယောက်တည်းလစ်ထွက်သွားတယ် “နှောင်ကြိုးတွေနဲ့ကောင်မင်းနေခဲ့”တဲ့။ ဒီကာလတွေမှာလေ ငါရဲ့စိတ်ဝိဉာဥ်ကို ကလေးလေးတွေမှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ဆပ်ပြာပူပေါင်းလေးတွေလို စိတ်လိုလက်ရ ပေါက်ကွဲပစ်လိုက်ချင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ငါဟာဆပ်ပြာပူဖောင်းလေး‌လေ။ ငါ့တိုင်းပြည်မှာပဲငါပျော်တယ် ငါ့တိုင်းပြည်မှာပဲငါနေပြီး ငါ့တိုင်းပြည်ကိုငါပြန်လွမ်းတယ်။ ဘာတွေလည်းကွာ ဘယ်လိုကြီးလဲ ကလေးအစခွေးအဆုံး မတရားဘူးဆိုတာသိနေပါလျှက်နဲ့ လက်သုံးချောင်းနဲ့အနီရောင်အလံကို ရင်ထဲမှာပဲ တလူလူလွှင့်ထူထားရတယ် စိတ်တွေကိုထိန်းနိုင်ဖို့ ကော်ဖီတစ်ခွက်ထက်သေနတ်တစ်လက်ကို ဒီအချိန်မှာပိုလိုအပ်ပါတယ်။ အမှန်အတိုင်း၀န်ခံရရင်လေ အချစ်အကြောင်းတွေပဲကဗျာရေးချင်တယ် စစ်အကြောင်းတွေမရေးချင်ဘူး ပုံမှန်လူငယ်ဆိုတာက‌လေ အသည်းကွဲပြီးရေရေလည်လည်‌မူးရမှာကွ လက်နက်ကိုင်ပြီး ရေရေလည်လည်ဆဲရမှာမဟုတ်ဘူး။ စိတ်ဟာသမုဒ္ဒရာထဲမှာရွက်လွှင့်နေတယ် တွတ်ပီ‌စာအုပ်တွေစာအုပ်စင်မှာရှိသေးတယ် ဒါပေမဲ့ တွက်ပီသီချင်းသစ်တွေမရှိတော့ဘူး ငါတော့အခန်းထဲကအိပ်ရာပေါ်မှာကျန်ခဲ့တယ် ငါ့စိတ်ကိုတော့ တပ်အဖြစ်လှော်ပြီး သမုဒ္ဒရာထဲရွက်လွှင်ထားတယ် သူသွားလိုရာသွားပါစေကွယ်။ လူငယ်တွေရဲ့စိတ်ပဲတက်လွယ်ကျလွယ်မှာပေါ့ ဒါပေမဲ့လေ လုပ်ပါအုံး ငါ့စိတ်ဝိဉာဥ်ကငါ့ခန္ဓာကိုယ်ဆီပြန်မ၀င်ချင်တော့ဘူးတဲ့ တစ်သီးတခြားဆီထွက်ပြေး‌နေတယ်။ “စိတ်နဲ့လူနဲ့ကပ်ဖို့ကူညီကြပါအုံး”လို့ငါအော်ခေါ်တော့ အားလုံးကငေးကြည့်ရုံပဲကြည့်နေကြတယ် ဪ သူတို့တွေလည်းစိတ်နဲ့လူနဲ့မကပ်ကြဘူးပဲ။ − Hmwe(မွှေး)

Read More

Winner – Seng Mai

Feminist Literature Competition (Round 1)
Winner – Seng Mai

နေရောင်ခြည်က မှန်ပြတင်းတံခါးကို ဖောက်ပြီး မျက်နှာကို တိုး၀င်လာတဲ့အတွက် မျက်လုံးပိတ်ကာ နိုးထလာမိတယ်။ မှန်တင်ခုံလေးရှေ့ထိုင်နေစဥ် အတွေးထဲရိပ်ကနဲ၀င်လာတာက “အင်း… ဒီနေ့ဆို သူတို့အားလုံးနဲ့ လမ်းခွဲခဲ့တာ သုံးနှစ် တင်းတင်းပြည့်ပြီပဲ”။

ဒါပေမယ့် သူ့မျက်နှာမှာ နောင်တရပြီး ၀မ်းနည်းမှုအသွင်မပေါ်ဘူး။
သူ့ရွေးချယ်မှုက မှန်တယ်၊ သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကမှန်တယ်ဆိုတဲ့ ခံယူချက်ကြောင့် မိသားစုနဲ့ ချစ်သူကို ထားခဲ့ပြီး ဘ၀ကို တစ်ယောက်တည်းဖြတ်သန်းလာသူဟာ နုနု၀င်းပါ။

အခုတော့ နုနု၀င်းဟာ တောင်ပေါ်မြို့တစ်နေရာမှာ တစ်ရွာလုံးကလေးစားရသူတဲ့ ဆရာမတစ်ယောက်ပေါ့။ နုနုတစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲတွင် ကြည့်ရင်း အတိတ်အကြောင်းလေးကို ပြန်စဥ်းစားနေတော့တယ်….

“သမီးရေ… မောင်သူရလာတယ်ဟေ့”

အခန်းထဲက ထွက်လာတဲ့ နုနု၀င်းတစ်ယောက် အသားဖြူဖြူ မျက်နှာသွယ်သွယ်ပေါ် နှာတံချွန်ချွန် မျက်ခုံးကောင်းကောင်းနဲ့ ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းလေးဟာ မြင်သူတွေ နှစ်ခါပြန်ကြည့်ရတဲ့ အလှမျိုးပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ။ မြစ်ကြီးနားတက္ကသိုလ်က ကျောင်းသားတွေကြားမှာ နာမည်ကြီးနေတာကတော့ မဆန်းပါဘူး။ သူ့ကို မှတ်မိစေတာက ဒူးနားထိရှည်တဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးပဲ။

မောင်သူရ စောင့်နေရတဲ့အပေါ် စိတ်မရှည်တဲ့ လေသံနဲ့ “စောင့်လိုက်ရတာ နုနုရေ၊ နင်ကျောင်းသွားရင် အလှမပြင်ပါနဲ့ဆို၊ နင့်ကိုငါပဲပိုင်ရမှာ သူများကြည့်တာတောင် မကြိုက်ဘူး” ဆိုကာ ကားပေါ်က စောင့်နေလိုက်တော့တယ်။

မောင်သူရ စိတ်ဆိုးတာကို သမီးထက်ကြောက်နေသူမှာ ဒေါ်စိန်ကြည်တစ်ယောက်ပဲ။ “သမီးကလည်း မောင်သူရ မကြိုက်ရင် အလှမပြင်ပါနဲ့ဆို ပြောတာမရဘူး။ ကြည့်… စိတ်ဆိုးသွားပြီ။”
မောင်သူရ ကတော့ သချာနဲ့ ကျောင်းပြီးကာ အလုပ်မလုပ်သေးပဲ ချစ်သူ အီးမေဂျာပထမနှစ်ကျောင်းသူ နုနု၀င်း ကို ကျောင်းလိုက်ပို့ခြင်းသာဖြစ်တယ်။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကန်တင်းထိုင်တာလည်း မကြိုက်၊ လည်တာလည်းမကြိုက်၊ အချိန်ပြည့် ဘေးနားမှာ နေပြီး မျက်စိဒေါက်ထောက်ကြည့်နေသူပေါ့။
ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေက “နုနုရေ နင်အရမ်းကံကောင်းတာပဲနော်၊ ငါလဲ အဲလိုရည်းစားလိုချင်လိုက်တာ”တဲ့။ “မထင်လိုက်ပါနဲ့ အေးရေ… ငါရူးချင်နေပြီ၊ အိမ်မှာက အစ လိုက်ပြီး ကပ်သပ်နေပြီ”။
ကောင်းသားပဲ။ နင့်အမေတွေလဲ သဘောတူပြီးသားဆိုတော့။
ဒီလိုနဲ့ မိခင်နဲ့ ချစ်သူအလိုကျ အသက်ရှင်နေခဲ့ရတဲ့ နုနု၀င်းတစ်ယောက် အတော် စိတ်ကုန်စပြုနေပြီ။

ပိုဆိုးတာက ကျောင်းပြီးခါနီးလေလေ မောင်သူရ သူ့အပေါ်ဆက်ဆံပုံက အရင်ကထက် ပိုတင်းကြပ်လာတယ်။

“နင့်ကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အပြင်မသွားရဘူးလို့ ပြောထားတယ်လေ”
“ကိုကလဲ… နု သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ခေါင်းသွားလျှော်တာပါ၊ ပြီးတော့ အစီအစဥ်မရှိပဲ ဗိုက်ဆာတာနဲ့ တစ်ခုခုသွားစားဖြစ်သွားတာပါ”
“နင်ဘာမှ အပိုတွေမပြောနဲ့ အခုငါနဲ့လိုက်ခဲ့။”
“ကို… သူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း အားနာပါဦး။”

အေး အပါအ၀င် သူငယ်ချင်းအာလုံး ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ စားလက်စ ပြင်မစားနိုင်ကြတော့ဘူး။

“ဘယ်သူ့ကို အားနာရမလဲ၊ နင့်ကိုငါပြောသားပဲဆိုပြီး လက်၀ါးကို မြှောက်လိုက်တယ်။”

နုနု၀င်း ဆံပင်များ လေထဲပင် ဝှေ့သွားတယ်… ချက်ချင်းပင် လက်ကိုဆွဲကာ ကားပေါ်ဆွဲခေါ်သွားတော့တယ်။ နုနု၀င်း ရင်ဘက်တစ်ခုလုံး မြင့်ချီနိမ့်ချီနဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီ။ နှစ်ဦးသား ကားပေါ် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောပဲ တိတ်ဆိတ်စွာထွက်လာကြတော့တယ်။
အိမ်ရောက်တော့လည်း ခြံရှေ့ကားဟွန်းကို အဆက်မပြတ်တီးနေတော့တယ်။ ဒေါ်စိန်ကြည်တစ်ယောက် ကမန်းကတန်း ပြေးထွက်လာကာ…“ဘာဖြစ်ကြပြန်တာလဲ မောင်သူရရေ…”

“အမေ့သမီး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုင်ထိုင်နေတာလေ” ဆိုကာ ကားကို ၀ူးကနဲ ထွက်သွားပါတော့တယ်။ “နုနု၀င်း နင်ကလဲ နင်ပဲ။ မကြိုက်ဘူးလို့ပြောထားရင်း မသွားနဲ့ပေါ့။ မဖြစ်ဘူး… ညည်းတို့ နှစ်ယောက်အမြန်ဆုံးစီစဥ်မှပဲ။”

“သူ့ကို အရမ်းစိတ်ညစ်လာပြီ၊ လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စကို စဥ်းစားပါရစေဦး မေမေ။”

“ပါးစပ်ပိတ်စမ်း၊ အခုစာမေးပွဲနီးပြီ ပြီးတာနဲ့ အမြန်ဆုံးစေ့စပ်ပြီး လက်ထပ်ကြတော့။ အခုကစပြီး အပြင်မထွက်ရဘူး သမီး ဒါပဲ။”
အဲဒီည စကားများကြတာ တော်ရုံနဲ့မပြီးဘူး။

နောက်နေ့မနက် သူရ တစ်ယောက် ရောက်လာကာ လက်ထဲကစာရွက်လေး လှမ်းပေးတယ်။ အဲတာက နုနုတစ်ယောက် လိုက်နာရမယ့် တစ်ပတ်စာအချိန်ဇယားပဲ။

“ကို… နု လက်မခံနိုင်ဘူး။”

ကိုသူရ ဂရုမစိုက်ဟန်နဲ့ ကားမောင်းထွက်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်ကြည်စိန်က နုနုလက်ထဲမှ စာရွက်ကို ဇွတ်ကနဲ့ ယူဖတ်ပြီး “ကောင်းသားပဲ”
ဒေါ်ကြည်စိန်စိတ်ဆိုးလျှင် မိနု လို့ခေါ်လေ့ရှိတဲ့အတိုင်း “ညည်းကို ငါပါ စောင့်ကြည့်နေမယ် မိနု”

နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပင် ရောက်ရှိခဲ့ပြီ။

ဆိုင်ကယ်ဟွန်းသံကြောင့် နုနု အိမ်ရှေ့ပြေးထွက်လာတော့ သူရ ကိုတွေ့တယ်။
“သွားမယ်… ကျောင်းလိုက်ပို့မလို့လေ… စာမေးပွဲဖြေရမှာ မဟုတ်လား။လာ သွားမယ်။”

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ ထွက်လာတာလဲ ကို။”
“အိမ်က အဖိုးကြီးနဲ့ စိတ်ဆိုးပြီးထွက်လာတာ။ ဘာမှရှည်မနေနဲ့ တက် ဆိုင်ကယ်ပေါ်”
နုနု မျက်စိတစ်ချက်ဝှေ့အကြည့် အနောက်မှာ လူ၂ယောက်လိုက်လာတာကို တွေ့မိတယ်။
ကို… သူတို့နဲ့ စကားမပြောချင်လို့ နေမှာပါ။
“ခဏ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ယူဦးမယ်…”
နောက်ပြန်လှည့်မိအချိန် ဆိုင်ကယ်ပေါ် နုနုခန္ဓာကိုယ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ကာ ထွက်သွားပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့က ကံကောင်းတာလား၊ ကံဆိုးတာလား ဝေခွဲမရတော့ပါ။
မြို့လယ်နာရီစင်အကျော် ယာဥ်ထိန်းရဲ ၀ီစီမှုတ်ကာ တားတော့တယ်… ကိုသူရ လီဘာကို ပိုတင်ပြီး မောင်းပြေးဖို့ကြိုးစားတယ်။
ယာဥ်ထိန်းရဲတွေက သုံး၊ လေးနေရာ ခွဲပြီး ၀ိုင်းဖမ်းတော့ မလွတ်တော့ပါ။

နုနု၀င်း နာရီကြည့်မိတော့ ကိုးနာရီထိုးတော့မယ်။
“ကို…. နု နောက်ကျတော့မယ်…. တစ်ယောက်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းကြည့်ပါလား။”

“စိတ်မပူနဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ အားကိုးစရာမလိုဘူး” အခုအချိန်ထိခေါင်းမာနေပြီး ယာဥ်ထိန်းရဲတွေနဲံ စကားအချေအတင်ပြောနေကြတယ်။ ကိုသူရ ပိုက်ဆံထုတ်ပေးတော့လည်း ယာဥ်ထိန်းရဲက မယူပဲ တရားရုံးမှာ သွားထုတ်ရန်သာ ပြောနေတော့တယ်။
“ငိုချင်လာပြီ ကို… ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ ဒီနေ့ စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်လေ… ထိုအချိန် အစောတုန်းက တွေ့ခဲ့တဲ့ လူနှစ်ယောက်ရောက်လာကြပြီ။”

ကိုသူရက အဲဒီ ၂ ယောက်ကို “ဘာလို့ လိုက်လုပ်တာလဲ၊ သွား… နင်တို့ အကူအညီမလိုဘူး”

“အကိုလေး… မမလေး စာမေးပွဲဖြေရမယ်လေ” ဆိုပြီး ယဥ်ကျေးစွာပြန်ပြောကြတယ်။

တအောင့်ကြာ ယာဥ်ထိန်းရဲနဲ့ စကားပြောပြီး ဆိုင်ကယ်သော့ ပြန်လာပေးတယ်။

နုနုက ဟိုလူနှစ်ယောက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောနေစဥ် ယာဥ်ထိန်းရဲများက “အစ်ကို ဆောရီးပါ ကျွန်တော်တို့ မသိလို့ပါ။ စောစောက ပြောလိုက်ရင်ရတာပေါ့၊ တောင်းပန်ပါတယ်။”
ကိုသူရ လက်ကိုသာထောင်ပြပြး ကျောင်းဆီ ဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်ခဲ့တယ်။

အခန်းစောင့်ဆရာမက “နုနု ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ မိနစ် ၂၀ တောင်နောက်ကျနေပြီ၊ လာလာ ရသလောက် ၀င်ဖြေလိုက်။” ဖတ်လာတဲ့ စာတွေ ဆိုင်ကယ် အရှိန်ပြင်းလို့လား၊ ယာဥ်ထိန်းရဲနဲ့ ပြဿနာတက်လို့လား၊ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်တယ်။ နှလုံးခုန်တာတွေ ရပ်အောင် စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ကြိုးစားထားပြီး ရတဲ့မေးခွန်းတွေပဲ ဖြေလိုက်တယ်။

စာမေးပွဲအပြီး ၂ ပတ်လောက်အကြာမှာ ဇာတ်လမ်းကစပြီ။
အိမ်ကို ယာဥ်တန်းကြီးထိုးရပ်လာတယ်၊ မော်တော်ပီကယ် ယာဥ်ထိန်းရဲတွေလည်း အလုပ်ရှုပ်ကုန်ပြီ။ အမေကတော့ ၀မ်းဆက်ကြီးနဲ့ ပြုံးနေလိုက်တာ မမောနိုင် မပမ်းနိုင်ပါပဲ။
ရပ်ကွက်လူကြီးတွေ၊ ရပ်မိရပ်ဖတွေပါ အိမ်ထဲကထွက်ပြီး ခရီးဦးကြိုပြကြတယ်။
နုနု၀င်း တစ်ယောက် အခန်းလိုက်ကာ လှပ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကို့ အဖ ဗိုလ်မှူးကြီး ဦးထွန်းထွန်း(တပ်ရင်းမှူးကြီး) နဲ့ ဇနီး ဒေါ်တင်တင်၀င်း အပါအ၀င် ဗိုလ်ကတော် ငါးယောက်က ကားတွေပေါ်က ဆင်းလာခဲ့တယ်။
“ဧည့်ခန်းထဲ လူတွေစုံနေပြီ သမီးလေး နုရေ လာပါဦး” အင်မတန်ချိုသာတဲ့ မေ့မေ့ခေါ်သံပဲ။

နုနု၀င်း အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုံးကာ ထွက်လာလိုက်တယ်။ အဲဒီနေ့က ကိုနဲ့ နုတို့ရဲ့ စေ့စပ်ပွဲလေး ကောင်းကောင်းပြီးသွားခဲ့ပါပြီ။ သီတင်းကျွတ်ရင် လက်ထပ်ပွဲ စီစဥ်ဖို့ ရက်ပါရွှေ့ထားခဲ့ကြပြီ။
အဲဒီနောက်ပိုင်း ကိုသူရ အိမ်ကို အရင်ကထက် အ၀င်အထွက်များလာတယ်။ မေမေကလည်း ခွင့်ပြုထားတော့ နုနုကို ပိုပြီး မောင်ပိုင်စီးလာတယ်။

တစ်ရက်မှာ နုနုအိပ်နေတုန်း ကိုသူရ အခန်းထဲ၀င်လာတယ်။
“ကို… ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ အပြင်မှာ စောင့်နေပါ။ လူကြီးတွေရှိတယ် မြင်ရင်မကောင်းဘူး။”

“နုက ကိုနဲ့ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မယ့် မိန်းမပဲဟာ”
“ကိုသူရ… နုကတော့ လက်မထပ်ခင်အထိတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်တော့ စောင့်ထိန်းပေးစေချင်တယ်၊ နုကိုလဲ နည်းနည်းတော့ လေးစားစေချင်တယ်။”

တော်တော်ကြာကြာ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ခဲ့ရတယ်…. အပြင်က မေမေရဲ့အသံကြားမှာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားတော့တယ်။”
ကိုသူရ ထွက်သွားပြီး မေမေအခန်းထဲ၀င်လာတယ်။ “မိနု မောင်သူရ စိတ်ဆိုးသွားပြန်ပြီ။ ဒီကြားထဲ မောင်သူရနဲ့ ဘာပြဿနာမှ မဖြစ်စေနဲ့ လို့ ပြောထားတယ်နော်။”

နုနု၀င်းတစ်ယောက် ဆွံ့အသွားခဲ့တယ်။ မိခင် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးအသွား နုနု၀င်းအံကြိတ်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုခု ချရတော့မယ်ဆိုတာ သတိ၀င်လာတယ်။

၁၀တန်းအောင်ပြီး ကိုနဲ့ တွဲလာကတည်းက ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့လွတ်လပ်မှု၊ ကိုယ်ပိုင်ဘ၀ဆိုတာ မေမေရဲ့ ဂုဏ်ပကာသန မက်မောမှု၊ အတ္တကြီးမှုတွေကို တွေးရင်း တွေးရင်း ညလုံးပေါက် အိပ်မရခဲ့ဘူး။ ငိုလိုက်တာများ ခေါင်းအုံးတစ်ခုလုံးကို ရွှဲနေတာပဲ။
ဒီကြားထဲတော့ ကိုနဲ့ မေမေအပါအ၀င် မိသားစုအားလုံးရဲ့ ပြောစကားကို တသဝေမတိမ်းနားထောင်ခဲ့တယ်။

၀ါဆိုလပြည့်နေ့ မေမေတို့ ဘုရားသွားကြတယ်။ နုကတော့ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး ကျန်နေခဲ့တယ်။ အိမ်သားများအားလုံး ထွက်သွားချိန် နုတစ်ယောက် အိတ်ကြီးကြီးတစ်ခုမှာပဲ အင်္ကျီသုံးစုံလောက်ထည့်ကာ စုထားတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ လက်၀တ်လက်စားတွေကို ကောက်ယူပြီး တိတ်တဆိတ်ခြေရာဖျောက်ခဲ့ပါတော့တယ်။

ကိုကို့အဖေတို့က အသိုင်းအ၀ိုင်းကြီးပြီး လက်တံရှည်တော့ သူတို့ လုံး၀မရိပ်မိနိုင်တဲ့ အဝေးဆီကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေနဲ့ ကို တို့ အတော်လိုက်ရှာခဲ့တယ်လို့ကြားရတယ်။

လှောင်ချိုင့်ထဲက လွတ်လာတဲ့ ငှက်လေးတစ်ကောင်လို သူတို့ စိတ်ကြိုက် ကြိုးဆွဲတဲ့ ဘ၀က လွတ်မြောက်လာခဲ့တဲ့ နုနု၀င်းဟာ “ကျွန်မသာလျှင် ကျွန်မခန္ဓာနဲ့ ဘ၀ရဲ့ အရှင်သခင်” လို့ ပါးစပ်က ရွတ်ဆိုရင်း မှန်တင်ခုံပေါ်က မြင်နေရတဲ့ပုံကို ကြည့်ရင်း ပြုံးရယ်နေပါတော့တယ်။

Read More

Winner – Spica Lin

Feminist Literature Competition (Round 1)
Winner – Spica Lin

မှန်တစ်ချပ် ရှေ့မှာ ခဏရပ်မိချိန်
ကောက်တွန့်လိမ်နေတဲ့ ဆံပင်တွေက ဖွလန်ကြဲလို့။
မျက်လုံးအောက်ဘက်မှာ ခပ်ညိုညို။
ပါးရိုးပေါ်က အနီဖျော့ရောင်နဲ့ လက်ချောင်းရာတွေ။
သက်ပြင်းတစ်ချက်ကို အသာချ ညာဘက် ပါးပေါ်က
မျက်ရည်တစ်စက်ကို တွန်းဖိဖယ်ရင်း ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခု ဖြစ်တည်လာခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျွန်မ မပိုင်ဘူးလား။
ကျွန်မ နှစ်သက်တဲ့ လှောင်အိမ်ပုံ တက်တူးလေး တစ်ခု
လွယ်လွယ် မမြင်နိုင်တဲ့ လက်မောင်းပေါ်မှာ ရောက်လာချိန်
ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာကြီး အနှိပ်စက် ခံနေရပြီ။
မျက်နှာရှိမှ လူဖြစ်လာတာ ဆိုရင်
ကျွန်မက ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေနဲ့ လူ။
လူတစ်ယောက်ရဲ့ တန်ဖိုးက မျက်နှာပေါ်မှာဆိုရင်
ကျွန်မ ရဲ့ တန်ဖိုးမှာ လက်ချောင်းရာတွေ ရောထွေးနေပြီ။
ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုအတွက် အချိန် အတော်ကြာအောင်
ဝေ၀ါးနေခဲ့ပြီးပြီ။
လမ်းပေါ်မရောက်ခင် လမ်းပျောက်မှာ သိနေခဲ့ပေမဲ့
ကျွန်မ ကိုယ် ကျွန်မ ပိုင်ဆိုင်ချင်နေပြီ။
သတင်းစာထဲမှာ အမွေစားအမွေခံ အဖြစ်မှ စွန့်လွှတ်ခြင်း နှင့်
ပြဿနာကြီးငယ် ဟူသရွေ့ မသက်ဆိုင်တော့ပါကြောင်း တဲ့။
ကျွန်မ ဟားတိုက် ရယ်မောလိုက်တယ်။
ကျွန်မ ရဲ့ လွတ်မြောက်မှု အတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂုဏ်ပြုသင့်နေပြီ။
နောက်ဖေး လမ်းကြားမှာပဲ ခိုးသောက်ခွင့်ရခဲ့တဲ့ စီးကရက်ကို နှုတ်ခမ်းမှာ ပြန်ကိုက်လိုက်တယ်။
ကျန်းမာရေး ထိခိုက်တာတော့ ကျွန်မ သိတာပေါ့။
မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အိန္ဒြေကြောင့်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်ကြီးနဲ့ အချိန်အတော်ကြာ မြိုသိပ်ထားရတဲ့
လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေကို ကျွန်မ အကုန်လုပ်ပစ်မယ်။
နင် က မိန်းကလေး ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ကျွန်မ မုန်းတီးနေပြီ။
မိန်းကလေးဆိုတဲ့ ဘောင်အောက်မှာ အနေအထိုင် အသွားအလာ အပြောအဆို အားလုံးကို မမြင်ရတဲ့
သံကြိုးတွေနဲ့ ချည်တုတ်ခံခဲ့ရပြီးပြီ။
အခုတော့ ဒီသံကြိုးတွေကနေ ကျွန်မ ရုန်းထွက်နိုင်ခဲ့ပြီ။
ဒါကြောင့် စီးကရက်ကို မနှစ်သက်ပေမဲ့ အခွင့်အရေးတစ်ခု အနေနဲ့ မြည်းစမ်းကြည့်တယ်။
အခုဆို ကျွန်မ လက်ဖျံပေါ်မှာ တက်တူးကြီးကြီး တစ်ခု ရှိနေပြီ။
လက်မောင်းက လှောင်အိမ်လေးထက် ပိုကြီးတဲ့ ငှက်တစ်ကောင် ပုံ လေ။
ယမကာ အရက်တွေလား..။
အိုး…မကြိုက်ပေမဲ့ သောက်ကြည့်တာပါပဲ။
ကျွန်မ သိခဲ့တဲ့ လောကကြီးကဘောင်လေးကသိပ်ကျဥ်းခဲ့တာရှင့်။
မိန်းမဆိုတာ ယောကျ်ား တွေလို နေချင်သလို နေလို့မရဘူးဆိုတဲ့ ခံယူချက် တစ်ဆင့်နိမ့်တွေနဲ့ပေါ့။
အို…ကျွန်မ သိပ်ပင်ပန်းခဲ့ရတာပဲ။
မိန်းကလေး ဖြစ်နေလို့ ပင်ပန်းခဲ့ရပြီးပြီ။
မိသားစု၀င်တွေရဲ့ မွေးနေ့ပွဲလေးမှာ ကျွန်မ စိတ်မသက်သာတဲ့ ဂါ၀န်တွေ ၀တ်ရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ မနှစ်သက်တဲ့ မိတ်ကပ်ထူထူတွေနဲ့ အလှပြင်ပြီး အိန္ဒြေရရ ပြုံးပြရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မရဲ့ ပင်ကိုယ် ဆံပင်ကောက်တွေကို ကြည့်ကောင်း ဖြောင့်စင်းနေအောင် အချိန်ပေး ပြုပြင်ရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ အရပ်ကို အပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် မြင့်လွန်းတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်တွေ စီးရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ စိတ်မ၀င်စားတဲ့ အိမ်မှုကိစ္စတွေကို လေ့လာသင်ယူရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ မိရိုးဖလာ ရိုးရာ တွေ အရ ယောကျ်ားလေးတွေပဲ လုပ်ခွင့်ရှိတယ်လို့ ယူဆထားတာကို လုပ်မိလို့
ကိုယ်ထိလက်ရောက် ဆုံးမ ခံရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ပတ်၀န်းကျင်က ဟာသ တစ်ခုကို စိတ်တိုင်းကျ ဟက်ဟက်ပက်ပက် အော်ရယ်ခွင့် မရှိတဲ့အခါ
ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ စိတ်တိုင်းမကျတဲ့အချိန် ခပ်တိုးတိုး ဆဲဆိုခွင့်တောင် မရှိတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ နဲ့ လုံချည်က လိုက်ဖက်တယ်ဆိုပြီး ကျွန်မ ကြိုက်တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ ၀တ်ခွင့်မရှိတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ဆိုးချင်တဲ့ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲ ကို အမြင်ရိုင်းတယ်ဆိုတဲ့ မယူအဆ နဲ့ ဆိုးခွင့်မရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ စိတ်၀င်စားတဲ့ ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ကို စိတ်ထဲ ရှိတဲ့အတိုင်း ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် ငေးကြည့်ခွင့်မရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ မျက်နှာပေါ်က ၀က်ခြံကိုတောင် လက်နဲ့ စိတ်ရှိတိုင်း ညှစ်ခွင့်မရှိတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ကြိုက်တဲ့ အစားအစာတွေကို စားခွင့်မရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို ၀က်ဖြစ်တော့မယ်လို့ သတိပေးခံရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ ကိုယ်အလေးချိန်ကြောင့် ညစာ မစားပဲ နေဖို့ ဖိအားပေး ခံရတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
မိန်းကလေးဆိုတဲ့ ဘောင်လေးထဲမှာ အတင်းအကြပ် ရှင်သန်ခိုင်းတဲ့အခါ ပင်ပန်းခဲ့တယ်။
ကျွန်မ က သက်မဲ့အရုပ်လေး တစ်ရုပ် အဖြစ်နေပေးခဲ့ရဖူးတယ်။
အိုး… သူတပါး စိတ်ကြိုက် နေခဲ့ရတုန်းက သနားစရာကောင်းလိုက်တာ…။
သတင်းစာကို လက်မှာကိုင်ရင်း ကျွန်မရဲ့ လူငယ်ဘ၀ ကို နှမျောမိတယ်။
ဘာလို့များ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ နောက်ကျခဲ့တာလဲလို့ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရ ဖြစ်ရတယ်။
လောကကြီး တစ်ခုလုံးက စွန့်လွှတ်လိုက်ပါစေ။
ကျွန်မ ပါးပေါ်မှာ လက်ချောင်းရာတွေ မထင်ပဲ စီးကရက် ကို တရား၀င် လက်ထဲထည့်ခွင့်ရပြီမို့
စိတ်ချမ်းသာနေပါပြီ။
.
ခုတလော အဆင်မပြေဘူး။
အလုပ် နှစ်ခု ပြောင်းပြီးပြီ။
လက်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ သုံးထောင်ပဲ ရှိတော့တယ်။
ချွေတာ စားရင်တောင် သုံးရက်စာ စားလို့လောက်ပါ့မလား…။
အလုပ် တစ်ခု ထပ်ရှာရမှာပေါ့။
နောက်ကြောင်းတော့ ပြန်မလှည့်ဘူး။
အခု အနေအထား မှာ ကျွန်မ ပျော်နေပြီ။
ကျွန်မ မျက်နှာမှာ စိတ်ရှိတိုင်း ညှစ်ခွင့်ရှိတဲ့ ၀က်ခြံဖုတွေနဲ့ အမာရွတ်တွေ ရှိနေတယ်။
အရပ် ငါးပေ မပြည့်လာပေမယ့် ဒေါက်ဖိနပ် မစီးမိဘူး။
မဖြောင့်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဆံပင်တွေက ကောက်တွန့်မွဲခြောက်တဲ့ အနေအထား။
ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းတွေက စီးကရက် စိတ်ကြိုက်သောက်လို့ ခရမ်းရောင်ဘက်ကို သမ်းတယ်။
ကျွန်မ မျက်လုံးတွေက အိပ်ရေးမ၀တော့ ရှည်မျောမျော။
ကျွန်မ လက်ဖ၀ါး တွေက အလုပ်ကြမ်းတွေကြောင့် ကြမ်းတမ်းလာတယ်။
ကျွန်မ စိတ်တိုတဲ့ တစ်ခါတလေ စိတ်ရှိတိုင်းပေါက်ကွဲပစ်လိုက်တာပဲ။
ကျွန်မ ကြိုက်တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ နှစ်ထည်နဲ့ ကျွန်မ အ၀တ်အစားဖက်ရှင် က ပြည့်စုံနေပြီ။
ကျွန်မ စားချင်တဲ့ လမ်းဘေး အစားအစာ အကုန်စားခွင့်ရနေပြီ။
ပေါင်ချိန် တစ်ရာရှစ်ဆယ်ဆိုတာ များလို့လား။
၀ိတ်ချဖို့တော့ အစီအစဥ်မရှိသေးဘူး။
ကျွန်မ မမောပဲ အလုပ်တွေ လုပ်နိုင်သေးတယ်လေ…။
ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာကို ကျွန်မ ချစ်နေတုန်းပဲ။
ကျွန်မ ကိုယ် ကျွန်မ ပိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကို ကျွန်မြတ်နိုးတယ်။
ကျွန်မ ပါးဖောင်းနေပေမဲ့ လက်ချောင်းရာတွေ ကင်းနေတာ ကျွန်မအတွက် ဂုဏ်ယူစရာပါပဲ။
ကျွန်မ ဘ၀ ကျွန်မစိတ်ကြိုက်ပေါ့။
ကျွန်မ ပါးပေါ်ကို ဘယ်သူ့ လက်ချောင်းရာမှ ထပ်အရောက်မခံတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာ ကျွန်မ
နောင်တမရဘူး။
ကျွန်မ ဘယ်လောက်ပဲ ပင်ပန်းဆင်းရဲ ကြမ်းတမ်းပါစေ။
ကျွန်မ မှန်ကြည့်တိုင်း စိတ်ချမ်းသာ နေတယ်။
လှောင်အိမ် တစ်ခုက လွတ်မြောက်လာခဲ့သူလို
ဘယ်တော့မှ လှောင်အိမ် ကို ပြန်မလွမ်းဘူး။
ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာကို ကျွန်မ စိတ်ကြိုက် ခြယ်လှယ်နေပေမဲ့။
ကျွန်မ ပါးပေါ်မှာ တစ်ချိန်ကလို လက်ချောင်းရာတွေ ရှိမလာတော့ဘူး။
ကျွန်မ ဘ၀မှာ လှောင်အိမ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အချိန်ကို ဂုဏ်အယူဆုံးပဲ။
တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ရေးဆွဲလို့ရနေတဲ့ အရုပ်ခန္ဓာ မဟုတ်တော့ဘူး။
ကျွန်မ ကိုယ်ခန္ဓာသည် အမြဲတမ်း ကျွန်မပိုင် ဖြစ်နေမည်။
ကျွန်မ နှစ်သက်သလို စိတ်ကြိုက် ပုံဖော်မယ်။
ကျွန်မ ရဲ့ ရှင်သန်မှုသည် မိန်းကလေးဆိုတဲ့ ကန့်သတ်ဖိနှိပ်မှုကို ကျော်လွန်ပြီး ကျွန်မ စိတ်တိုင်းကျ ရွေးချယ်ထားသော ဘ၀မျိုး ဖြစ်ရမည်။

Read More

Winner – Aye Eaindray Maung

Feminist Literature Competition (Round 1)
Winner – Aye Eaindray Maung

လူသားတိုင်း မွေးဖွားလာချိန်တွင် မတူညီသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အချိုးအစားများ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကွဲပြားမှုများ၊ အမျိုးမျိုးသော ကိုယ်ပိုင်ဟန်နှင့် စိတ်နေစိတ်ထားများ ကိုယ်စီပိုင်ဆိုင်ထားကြပါတယ်။ သို့ရာတွင် အစွဲအလမ်း၊ အယူအဆများ၊ ကြီးမားလွန်းသော ပတ်၀န်းကျင်တွင် ကျား၊ မ ရေးရာခွဲခြားမှုများ၊ အခြားသော လိင်စိတ်ခံယူထားသူများကို နှိမ်ချမှုများနှင့် ဖယ်ကျဥ်မှုများ ယခုထက်တိုင် ထင်ရှားစွာ နေရာယူလျက်ရှိနေပါတယ်။ အမျိုးသမီးများ အနေနှင့် မိမိ၏ ၀တ်စားဆင်ယင်ပုံနှင့် သွားလာနေထိုင်မှုများ ပေါ်မူတည်၍ အထင်အမြင်လွဲခံရမှုများ၊ အပြစ်တင်ခံရမှုများနှင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စော်ကားမှုများ ရင်ဆိုင်နေရလျက် ရှိပါတယ်။

အကယ်၍ ထိခိုက်ခံခဲ့ရသူက အမျိုးသမီးဖြစ်နေပါက ထိုအမျိုးသမီး၏ ၀တ်စားပုံ၊ အနေအထိုင်မတတ်ခြင်း၊ ညဘက်အပြင်ထွက်ခြင်း၊ ဘား၊ကလပ်များသို့ အမျိုးသမီးဖြစ်နေလျက်နှင့် သွားရောက်ခြင်း စသော အချက်များအပေါ် အပြစ်ပုံချခံရပြီး တကယ်ကျူးလွန်ခဲ့သူရဲ့ အမှားကို အများစုက မေ့နေတတ်ပါတယ်။
ကျမတို့အနေနဲ့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကျမတို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ချစ်တတ်ဖို့၊ လေးစားတတ်ဖို့နဲ့ တန်ဖိုးထားတတ်ဖို့ နည်းလမ်းမှန်စွာ သင်ကြားခံရဖို့လိုပါတယ်။ ထိုမှသာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်တတ်ပြိး အခြားသူများကလည်း ကျမတို့ကို လေးစားစွာဆက်ဆံမှာဖြစ်ပါတယ်။ သို့သော်လည်း ပတ်၀န်းကျင်၏ နည်းလမ်းမမှန်သော အယူအဆများ၊ လွှမ်းမိုးမှုများက ကျမတို့ မိမိကိုယ်ကိုလေးစားတတ်မှုနှင့် မိမိတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ချစ်ခင်တတ်မှုများ ပျောက်ဆုံးစေပါတယ်။ ဥပမာအနေဖြင့် ကျမတို့ အပျိုဖော်၀င်စအချိန်တွင် မိန်းမပျိုလေးများအနေနှင့် ရာသီသွေးကို ညစ်ပတ်သောအရာ၊ ဖုံးကွယ်သင့်သောအရာ၊ ရှက်စရာကောင်းသောအရာအဖြစ် သင်ကြားခံခဲ့ရပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း ရာသီလာခြင်းက မိမိကို အမျိုးသားများထက် တစ်ဆင့်နိမ့်ကျစေတယ်လို့ ထင်ခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း ရာသီသွေးပေါ်တဲ့အချိန်ကျရင် ကိုယ့်ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုကို မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။

ကျမတို့ အမိ၀မ်းထဲက ထွက်လာကတည်းက ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ပိုင်လာတာပါ။ ကျမတို့ရဲ့ ကိုယ်နေကိုယ်ဟန်၊ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားကို ဘယ်သူကမှ စော်ကားပိုင်ခွင့်၊ လှောင်ပြောင်ပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး၊ ကိုယ်တိုင်ကလဲ သူတစ်ပါးကို လှောင်ပြောင်၊ ကဲ့ရဲ့၊ ဝေဖန်လို့ မရပါဘူး။ ကျမတို့အနေနဲ့ တစ်ပါးသူကို မထိခိုက်သရွေ့ ကျမတို့ လွတ်လပ်စွာ ပြုမူနေထိုင်သွားလာခွင့် ရှိပါတယ်။ ကျမတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်တည်မှုကို ဘယ်သူကမှ မည်သည့်အကြောင်းနှင့်မျှ ထိန်းချုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး။ ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားလာရင်လည်း ကျမတို့ အနေနဲ့ ငြိမ်ခံနေစရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ မြန်မာနိုင်ငံမှာ အမျိုးသမီးတွေ နေ့စဥ်ဘ၀ သွားလာလှုပ်ရှားမှုမှာ နှုတ်နှင့်ဖြစ်စေ၊ ကိုယ်ထိလက်ရောက်ဖြစ်စေ၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စော်ကားမှုတွေ ကြုံတွေ့နေရပါတယ်။ ကျမကိုယ်တိုင်လည်း လမ်းသွားရင် စိတ်လုံခြုံမှု မခံစားရပါဘူး။ အထူးသဖြင့် ဘောင်းဘီတို၊ စကပ်တိုတွေ ၀တ်ထားတဲ့ အချိန်ပေါ့။ “ဘယ်သူကများ ငါ့ကို အန္တရာယ်ပေးသွားမလဲ” ဆိုပြီး အမြဲလန့်နေရပါတယ်။ အမျိုးသမီးတွေ အန္တရာယ်ပြုခံရတဲ့ အချိန်မှာလည်း ပြန်ပြောရဲသူ၊ ပြန်တိုင်ရဲသူက အရမ်းရှားပါးတာ အားလုံးအသိ ဖြစ်ပါတယ်။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျမတို့က ခံရသူကိုပဲ အပြစ်တင်တဲ့ ပတ်၀န်းကျင် အသိုင်းအ၀ိုင်းမှာ ကြီးပြင်းလာလို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ စော်ကားခံရလို့ စိတ်ထိခိုက်နေချိန်မှာ ကိုယ့်ကိုထပ်ပြီး အပြစ်တင်မယ့် ပတ်၀န်းကျင်ရဲ့ဒဏ်ကို ကျမတို့ မခံစားနိုင်ပါဘူး။ အမျိုးသားပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အမျိုးသမီးပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာစော်ကားခံနေရတာတွေ့ရင် ၀ိုင်း၀န်းကူညီပေးဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ခံရသူကို အပြစ်တင်မနေပဲ ၀ိုင်း၀န်းဖေးမပေးရမှာပါ။ ကိုယ့်သားယောကျာ်းလေးတွေကို ဒီလိုမလုပ်ဖို့ သင်ကြားပေးရမှာပါ။
ကျမနှင့် ကျမခန္ဓာကိုယ် အကြောင်းကိုပြောရင် နောက်တစ်ခု မပါမဖြစ်ကတော့ ကိုယ်၀န်ဖျက်ချခွင့်ပါ။ ကိုယ်၀န်ဖျက်ချခွင့်လို့ ကြားလိုက်ရင် အများစုကတော့ မကောင်းတဲ့အရာ၊ မလုပ်သင့်တဲ့အရာလို့ မြင်ကြမှာ အသေအချာပါ။ ဒါပေမယ့် ဒီကိုယ်၀န်ချက်ချခွင့်ဟာ လူ့အခွင့်အရေးပဲဖြစ်ပါတယ်။ မလိုလားအပ်ပဲ (သို့မဟုတ်) မလိုချင်ပဲ ရလာသော ကိုယ်၀န်၊ သက်ငယ်မုဒိန်းမှုကြောင့်ရလာသော ကိုယ်၀န်၊ အတူနေထိုင်မိလို့ ရလာသော ကိုယ်၀န် စသဖြင့် အမျိုးမျိုးရှိကြပါတယ်။ ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် အမျိုးသမီးတွေအနေနဲ့ကတော့ ကိုယ်ရလာသော ကိုယ်၀န်ကို ဖျက်ချပိုင်ခွင့်ရှိသင့်ပါတယ်။ ကျန်းမာရေးရှုထောင့်ကပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လူ့အခွင့်အရေးရှုထောင့်ကပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါဟာလိုအပ်နေတဲ့ အရာတစ်ခုပါ။ ကျမတို့ ခန္ဓာကိုယ်၊ ကျမတို့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ဘယ်သူကမှ၀င်မစွက်ဖက်ပဲ လေးစားပေးရမှာပါ။ ကိုယ်၀န်တရား၀င် ဖျက်ချခွင့်ပေးခြင်းဟာ လူ့လောကကို မလိုချင်ပဲနဲ့ ရောက်လာရပြီး ကောင်းကောင်းပြုစုမခံရပဲ ဒုက္ခခံ ကြီးပြင်းလာရမယ့် ကလေးငယ်အရေအတွက် လျော့နည်းသွားမှာပဲဖြစ်ပါတယ်။

အချုပ်အားဖြင့်ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျမတို့အမျိုးသမီးများအနေဖြင့် ကျမတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်မူတည်၍ စော်ကားခြင်း၊ လှောင်ပြောင်ခြင်း၊ ဖိနှိပ်ခြင်းနှင့် အပြစ်တင်ခြင်း စသော အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုများ နေ့စဥ်ကြုံတွေရလျှက်ရှိပါတယ်။ အမျိုးသားဖြစ်စေ၊ အမျိုးသမီးဖြစ်စေ မိမိတို့၏ ခန္ဓာကိုယ် (သို့မဟုတ်) မိမိတို့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ပတ်သတ်သော ဆုံးဖြတ်ချက်ကို မည်သူကမျှ အပြစ်တင်ပြောဆို၊ ဝေဖန်၊ ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး။ ထိုအဖြစ်အပျက်များ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားဖို့ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ချင်းစီမှာ တာ၀န်ရှိပါတယ်။ အချင်းချင်း စိတ်လုံခြုံရသော ပတ်၀န်းကျင်များ ဖန်တီးပေးဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် လေးစားမှု၊ အားပေးကူညီမှုနှင့် ကိုယ်ချင်းစာတတ်မှုများက အမျိုးသမီး၊ အမျိုးသား တန်းတူညီမျှရေးလှုပ်ရှားမှုတွင် အများကြီးအရေးပါ ပါတယ်။ ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ပြည့်၀ပြီး လေးစားတတ်သော နိုင်ငံသားများ ဖြစ်လာစေရေးအတွက်လည်း ကောင်းမွန်သော ပညာရေးစနစ်က အခြေခံလိုအပ်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ လူဖြစ်လာတဲ့ ဘ၀ခဏမှာ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးနှင့် အခြားလိင်စိတ်ခံယူထားသော မည်သူမဆို လူ့အခွင့်အရေး ပြည့်ပြည့်၀၀ ခံစားသင့်ပါတယ်လို့ပြောရင်း နိဂုံးချုပ်လိုက်ပါတယ်။

Read More
purple feminist

လူဦးရေတစ်ဝက်လောက်က အမျိုးသမီးတွေဖြစ်နေတာကို ကိုယ်တို့ဟာ တစ်လတစ်ခါရာသီလာတာကို ဖုန်းကွယ်စရာ လိုလို့လား?

ရာသီလာတဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကြီးမာဆုံး လွှမ်းမိုးမှုက မိန်းမတွေကိုယ်တိုင်ပဲလို့ထင်တယ်။ ရာသီလာတဲ့အခါမိသားစုထဲက မိန်းမတွေက သွေးတွေက ရွံစရာ သွေးပုပ်တွေ၊ မကောင်းတဲ့အညစ်အကြေးတွေလို့ပြောကြတယ်။ ငယ်တုန်းကတော့ ယုံတာပေါ့၊ ငါခန္တာကိုယ်ကြီး ညစ်ပတ်ပါလားလို့။


Read More
purple feminist

နေမဝင်အပြုံး(အပိုင်း-၁)

လူ့ဘဝကား ဆန်းကြယ်လှသည်။ ကျား/မ ဟူသော ဆောင်ပုဒ်ကို မည်သူက မည်သည့်အတွက် ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်ကို ကျွန်တော်မသိပါ။ သို့သော် လုပ်ခဲ့သူသည် လွန်စွာ မျှတသည်။ တွေးတော၍ အတွေးနှောသူများသာ မမျှတပေ။ ဥပမာ ဆိုကြပါစို့ “အားနွဲ့သော မိန်းကလေး” ဟူသည့်

Read More