Featured Selection – “ Zaw ”

Feminist Literature Competition (5)

Featured Selection – “ Zaw ”

. ထိုနေ့က ဇန်နဝါရီ(၃၁)ရက်နေ့။ နောက်နေ့မနက်ခင်း ခပ်စောစောထပြီး ပြင်ဆင်ရတော့မယ်။ ဒီနေ့က ကျွန်တော့အတွက် သိပ်အရေးကြီးတယ်။ လက်မလွတ်သင့်တဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခုမို့ ကျွန်တော် စောစောရောက်အောင် သွားရမယ်။ ကျွန်တော်အလုပ်ရမှဖြစ်မယ် အမေ။ ကျွန်တော်က လူငယ်သဘာဝ အိမ်မက်တွေအပြည့်နဲ့ပေါ့။ ကျွန်တော်ဟာ ဘွဲ့ရပြီးကာစ လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတွက် အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရမယ်။ ကြိုးစားမယ်။ ပိုက်ဆံရှာမယ်။ မိသားစုကိုပြန်ပြီး ပံ့ပိုးမယ်။ ကျွန်တော့ခြေထောက်ပေါ် ကျွန်တော်ရပ်တည်မယ်။ ပြီးရင်တော့ အမေ့ကို ကျွန်တော့ဘဝတစ်လျှောက် ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့အကြောင်းတွေ သိရအောင် ပြန်ပြောပြချင်တယ်။ အမေရေ ကျွန်တော်သိပ်ပင်ပန်းတယ်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက အခုထိသေချာ အနားမယူခဲ့ရသေးဘူးဗျာ။ မိန်းကလေးဆန်ဆန်နေတတ်လို့ အမေ့ရဲ့ ဒေါသတကြီးရိုက်သံတွေ၊ ဆွေမျိုးတွေက လှောင်ပြောင်လို့ဖြစ်တဲ့ မိသားစုရန်ပွဲတွေကြားမှာ ကျိတ်ငိုနေခဲ့ရတဲ့နေ့တွေ အခုထိမှတ်မိနေဆဲပဲ။ ပတ်ဝန်းကျင်က “အခြောက်” လို့ခေါ်လိုက်တိုင်း ကျွန်တော်အမေ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်စေတာကို ကျွန်တော်သိပ်နားလည်တာပေါ့ဗျာ။ တစ်ကယ်တော့ အမေ့သားက ရှေ့ကနေမားမားမတ်မတ် ရဲရင့်ချင်နေခဲ့တာဗျ။ မိသားစုအဆင်မပြေတာလေးတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးချင်စိတ်နဲ့ပဲ အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားခဲ့တယ် အမေ။ ကျွန်တော်ဟာ အိမ်ထောင်ကျဖို့ သိပ်မဖြစ်နိုင်တာမို့ ဒီမိသားစုလေးကိုပဲ တစ်ခုတည်းသော မိသားစုလို့ သတ်မှတ်ထားပြီးသားပါ။ “ကျွန်တော်တို့ဟာ အယောင်ဆောင်တွေမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ရွံစရာကောင်းတဲ့လူတွေမဟုတ်ဘူး” အမေ။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ကြင်နာတတ်ပြီး ရဲရင့်တဲ့လူတွေပါ။ လူတစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးဟာ အကြိုက်မတူကြဘူး။ ကျွန်တော်တို့ဟာ လူအများစုနဲ့ အကြိုက်မတူတိုင်း မှားယွင်းနေတဲ့လူတွေ၊ ကျက်သရေမရှိတဲ့လူတွေ ဖြစ်သွားရောလားဗျာ။ ဒါတွေက ကျွန်တော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ တစ်ဖတ်သတ်အမြင်တွေပဲဆိုပြီး သက်သေပြချင်တယ်။ တစ်ချိန်မှာ ကျွန်တော့်ဘဝအစစ်အမှန်ကို ဖွင့်ပြောပြရင် အမေတို့က လက်ခံပေးမယ်။ ပြီးရင် အမေတို့ကို တစ်လှည့်ပြန်လုပ်ကျွေးရင်း အတူပျော်ပျော်ကြီးနေကြမယ်ဆိုတဲ့ ကျွန်တော့် အိမ်မက်ကလေး ဖေဖော်ဝါရီလမှာ စတင်ပျောက်ဆုံးခဲ့ရတယ်။ ကျွန်တော့ရဲ့ လျှောက်လမ်းတွေ အကုန်ပျောက်သွားသလို၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ အိမ်မက်လေးလည်း ဝေဝါးလာခဲ့တယ်။ လူမဆန်တဲ့ လုပ်ရပ်တွေနဲ့ ကျက်သရေကင်းမဲ့တဲ့၊ သိပ်ရွံ့မုန်းစရာကောင်းတဲ့ လူတွေက ကျွန်တော့်ဘဝအတွက်လည်း တရားခံတွေဖြစ်လာခဲ့တယ်။ နေ့ညမနား တောက်တစ်ခေါက်ခေါက်နဲ့ နာကျည်းသံတွေပြုရင်း၊ သံပုံးတီးရင်းနဲ့ပဲ စိတ်ဖြေဖျောက်ခဲ့တယ်။ လမ်းပေါ်မှာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အခွင့်အရေးတွေ၊ ဖြစ်ချင်စိတ်တွေကို ဦးဆောင်ဟစ်ကြွေးခဲ့တုန်းကလည်း ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖြစ်တည်မှုတွေကိုပါ အော်ဟစ်ပစ်ချင်ခဲ့သေးတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ အမှန်တရားအတွက် သိပ်ရဲရင့်တယ်။ ကျွန်တော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်ပြီးတော့ သူတို့တစ်တွေကို ဆန့်ကျင်ခဲ့တယ်။ လိင်စိတ်ကွဲပြားနေပေမယ့် ပုံမှန်ယောကျ်ားတစ်ယောက်ထက် ပိုပြီးလုပ်နိုင်ခဲ့တာကိုတော့ အမေသိရင် ဂုဏ်ယူမလားမသိဘူး။ ပြောမယ့်သာပြောရတာ အမေ့သားတို့ အသိုင်းအဝိုင်းက တစ်ကယ်သတ္တိရှိကြတယ်ဗျ။ နိုင်ငံတကာသတင်းတွေထဲက ပုံတွေကိုကြည့်ရင် သိပ်အားရှိတာပဲဗျာ။ ခြောက်ရောင်ခြယ်သက်တံ့ပေါ်က ချစ်စဖွယ်လူသားတွေရဲ့ သတ္တိကို အမေမြင်ခဲ့ရမှာပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ ကျွန်တော် သူတို့လေးတွေအကြောင်း စဥ်းစားရင် အတော်ခံစားရခက်တယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း ပုံမှန်လိင်စိတ်ခံယူထားတဲ့သူတွေနဲ့ တန်းတူအခွင့်အရေးမရခဲ့တာတွေ၊ ဖိနှိပ်ခံထားရဆဲအခြေအနေတွေ ရင်ဆိုင်ခဲ့ရဖူးတယ်။ တစ်ချို့လူငယ်လေးတွေကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အဆုံးစီရင်သွားခဲ့ကြတယ်လေ။ လိင်စိတ်ကွဲပြားနေတဲ့လူငယ်တစ်ယောက် အဆုံးစီရင်လိုက်တိုင်း အင်တာနက်စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ တက်လာတယ်။ အထူးသဖြင့် ဘဝတစ်လျှောက်ခံစားခဲ့ရတဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာတွေကြောင့် သတ်သေသွားတဲ့ လိင်စိတ်ကွဲပြားသူ လူငယ်တစ်ဦးအကြောင်းကို မကြာသေးခင်က ကျွန်တော်ဖတ်လိုက်ရသေးတယ်။ သူတို့ အဲ့လို လွတ်လမ်းရှာခါနီးရေးခဲ့တဲ့စာတွေက ကျွန်တော့စိတ်ထဲအမြဲစွဲထင်နေတယ်။ ကျွန်တော်ကသာ ငြီးငြူနေတာဗျာ။ တောနက်ထဲမှာရောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်တို့လိုလူငယ်တွေလည်း အများကြီးပဲဗျ။ ၈၈ တုန်းက လိင်စိတ်ကွဲပြားတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်ဟာ အခု ပြည်သူ့အစိုးရရဲ့ ဝန်ကြီးချုပ်မဖြစ်ခင် သူစွန့်လွှတ်ခဲ့ရတာတွေ၊ ပုံမှန်ယောကျ်ားသားတွေထက်ပိုတယ်။ လူသားဆန်တယ်လို့ပြောရရင် အားတက်စရာကြီးပဲဗျာ။ ဒါတွေကို အမေကြားသိလိုက်ရမယ်လို့ မျှော်လင့်ရတာပါပဲ။ ကျဆုံးအာဇာနည်တွေထဲက လိင်စိတ်ကွဲပြားသူတွေကိုတော့ ထိထိရောက်ရောက် အသိအမှတ်ပြုတာမျိုးမမြင်ရသေးတဲ့အတွက် ကျွန်တော်တို့ဘယ်အချိန်အထိ ဖိနှိပ်ခံရမှာလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းကိုတော့ မမေးရက်ပါဘူး။ ဒီကာလတစ်ခုကို ကျော်လွန်ပြီးရင်တော့ အောင်ပွဲနဲ့အတူ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အခွင့်အရေးတွေအတွက် ကျွန်တော် ကြိုးစားချင်သေးတယ်။ လိင်စိတ်ကွဲပြားလူငယ်တွေဟာ ကမ္ဘာတည်သ၍ရှိနေဦးမှာပဲ။ သူတို့ကိုတော့ အနောက်နိုင်ငံတွေကလို လူ့အခွင့်အရေးအပြည့်အဝနဲ့ ဘဝကို အစအဆုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ ရှင်သန်စေချင်တယ်။ ပြီးတော့ အမေ့ကို ကျွန်တော် ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ ပြောချင်တယ်။ ကျွန်တော်ဟာ ပျော့ညံ့တဲ့သူမဟုတ်ဘူး။ အဲ့လိုပဲ ကျွန်တော်တို့ဟာ ခက်ခဲတဲ့မြေကပွင့်တဲ့ ပန်းလေးတွေလိုပဲ ခက်ခဲတဲ့အခြေအနေတွေမှာ ကြီးပြင်လာကြတဲ့အတွက် သိပ်ကို စိတ်ဓာတ်ခွန်အားပြည့်ဝတဲ့သူတွေဖြစ်တယ်။ အကယ်၍ အမေတို့ မရှိတော့တဲ့အချိန်တစ်ခုမှာလည်း အမေ့သားက ဘယ်လောက်ထိလောကဓံကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်သလဲဆိုတာ အမေတွေ့ရင်ကျေနပ်စေမယ့်အထိ ကျွန်တော်ကြိုးစားမယ်။ ဒါတွေက ကျွန်တော့်ရဲ့ အိမ်မက်တွေပါ။ ကျွန်တော်နဲ့ အိမ်မက်တူနေတဲ့ လူငယ်တွေရော ဘယ်လောက်ထိ များမလဲလို့ ဘယ်သူက သိနိုင်မှာလဲ အမေရယ်။ ဒီကြားထဲမှာ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်သွားတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်အနေနဲ့ စိတ်ဓာတ်ကတော့ ကျမိတာပဲ အမေရေ့။ ချည်တိုင်ကနေ လွတ်အောင်ပြေးနေသလိုပဲ တစ်သက်လုံးလွတ်အောင်ပြေးနေတယ်။ ဒီတစ်ချီတော့ ကျွန်တော့လွတ်လပ်ရေးအတွက်ရော၊ ကျွန်တော်တို့အနာဂါတ်အတွက်ရော ကြိုးစားမယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ ဟာသ သာသာပဲ ဆိုတဲ့ ဓလေ့ထုံးစံချည်တိုင်ကနေ ကြိုးပြတ်အောင် ပြေးတော့မယ်ဗျာ။ အမေ့ကိုချစ်တယ်။ အဖေ့ကိုချစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ အနာဂါတ်တွေမှာဖြစ်လာမယ့် အခက်အခဲတွေကို စိတ်ခွန်အားအပြည့်နဲ့ ရင်ဆိုင်ကြရဦးမယ်။ အမေတို့သိဖို့ ကျွန်တော်တို့ အကြောင်းတွေလည်းပြောပြရဦးမယ်။ လောလောဆယ် တော်လှန်ရေးကာလကြီးကို အတူတူဖြတ်ကျော်ရင်း အားတင်းထားကြမယ်လေ။ မှတ်ချက်။ တော်လှန်ရေးကာလအတွင်းအသက်ပေးခဲ့သော လိင်စိတ်ကွဲပြားသူအာဇာနည်သူရဲကောင်းများကို လေးစားဂုဏ်ပြုချင်ပြီး၊ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းကြောင့် မိမိကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်သွားသော လူငယ်များအတွက် ဝမ်းနည်းမိသော စိတ်ခံစားချက်ဖြင့် ရေးသားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ စာရေးသူ − ဇော်

Read More

Featured Selection – ” Vera “

Feminist Literature Competition(5)

Featured Selection – ” Vera ”

. ” တော်လှန်ရေးကာလ စိတ်ကျန်းမာရေး အတွေ့အကြုံများ ” “ အိုဘယ်ဆီမှာ…အရပ်ဆယ်မျက်နှာ “ မြင့်မားတဲ့ တိုက်ခန်းတွေရဲ့နောက်ကွယ်မှာပဲ နေက တဖြည်းဖြည်းဝင်သွားတာနဲ့အတူ ညအမှောင်က ကြီးစိုးလာတယ်။ ရန်ကုန်မြို့ထဲက ဆယ့်ငါးပေပတ်လည်အခန်းငယ်လေးထဲ ကျွန်မရဲ့ အသက်ရှူရခက်တဲ့ရောဂါက ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ ကျွန်မကိုယ် ကျွန်မသတိထားမိ‌တော့ တိုက်ခန်းရှေ့ဝရန်တာမှာ။ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း ကိုဗစ်က ပြန်သက်သာလာတာမကြာသေးဘူး။ ဒါ့အပြင် အလုပ်လက်မဲ့။ ကျောင်းကလည်း နားထားတော့ ဆိုရှယ်မီဒီယာကို အချိန်ပြည့် ကျွန်မသုံးနေမိတယ်။ ကိုဗစ်တတိယလှိုင်း ရိုက်ခတ်မှုကြောင့် တစ်နေ့နဲ့တစ်နေ့ သေနေကြတဲ့လူတွေ။ အင်စတာဂရမ်က လူချမ်းသာနဲ့ဆယ်လီဘရတီတို့ရဲ့ ပြည့်စုံလှတဲ့ ပုံရိပ်တွေ။ အကူအညီတောင်းခံနေကြတဲ့ စီဒီအမ်သမားတွေနဲ့ စစ်ပွဲအတွင်းတော်လှန်ရေးအတွင်းက ကျဆုံးရတဲ့ အာဇာနည်တွေ။ ကျွန်မစိတ်ဟာ ဟိုပျံ့သည်ပျံ့။ အထိန်းအကွပ်မဲ့စိတ်ဟာ နှိုင်းယှဉ်မိသွားတယ်ဆိုတာ ကျွန်မဝန်ခံပါတယ်။ နဂိုကတည်းက ငွေကြေးတတ်နိုင်လို့ နိုင်ငံခြားကျောင်းသွားတက်နေသူလည်းအများကြီး၊ တက္ကသိုလ်ပြီးရင် ကျောင်းသွားတက်မယ့်သူတွေလည်း အများကြီးပဲ။ ဆင်းရဲချမ်းသာကွာဟမှုဆီ စိတ်က ရောက်သွားတယ်။ ကာယအလုပ်သမားတွေထဲအစားအသောက်ပို့ဆောင်သူတွေ၊ ဆိုက်ကားနင်းသူတွေ၊ ‌ဆောက်လုပ်ရေးအလုပ်သမားတွေ၊ တစ်နေကုန်ထိုင်စက်ချုပ်နေရတဲ့ စက်ရုံအလုပ်သမတွေ စသူတွေပေါ့။ တစ်ချိန်က ငယ်စဉ်အခါမကြိုးစားရင် ကာယအလုပ်သမားတွေဖြစ်လာမယ်လို့ ဆုံးမတာကို သတိရလာတယ်။ ဒါဟာတကယ်မှန်တယ်လို့ ကျွန်မမယုံကြည်ပါဘူး။ စက်ရုပ်တွေ၊ ခေတ်မီစက်ကိရိယာတွေ အပြည့်အဝမသုံးနိုင် သေးသရွေ့ အခုလိုလုပ်ပေးမယ့် အလုပ်သမားတွေကို ကျွန်မတို့လိုအပ်တာပဲမဟုတ်လား။ သူတို့သာမရှိရင် ကျွန်မတို့လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကြီး အဆင်ပြေနိုင်ဦးပါ့မလား။ လူ့ဘဝကြီးမှာ သူ့တာဝန် နဲ့သူ သူ့ကဏ္ဍနဲ့သူ အရေးပါတယ်လို့ ယုံကြည်မိပါတယ်။ ပန်းအိုးငယ်လေးထဲ အလှစိုက်ထားတဲ့ စံပယ်ရနံ့တွေသင်းပျံ့လို့။ မဇ္ဈိမတီဗွီကနေ လှုံ့ဆော်ချက် တစ်ချို့ကို ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်။ ကြားလိုက်မိတာကအခုလို ကပ်ဘေးနဲ့ အာဏာသိမ်းမှုတွေကြား အလုပ်အကိုင် အဆင်မပြေတာ‌တွေများတော့ အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်မှုတွေများတတ်ပါတယ်တဲ့။ စိတ်ဖိအားတွေကဦးတည်သွားပြီး ရှေးမျိုးရိုးစဉ်ဆက် ပက်ထရီအာခီစနစ်ရဲ့ အခွင့်ထူးခံမှုတွေနဲ့ ရောပြွမ်းနေ တာပေါ့။ ကျွန်မ နယ်မြို့လေးဆီရောက်ခဲ့တုန်းက အိမ်မှာအလှူလုပ်ရင်း ဘုန်းကြီးတစ်ပါး ဟောခဲ့တဲ့ တရားလေးကိုသတိရမိတယ်။ ပန်းပုဆရာ အိမ်တစ်အိမ်ရဲ့ အဝမှာ ‘ရင်ဖွင့်ပင်’လေးရှိတယ်။ပန်းပုဆရာဟာ အလုပ်က အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာတိုင်း ချက်ချင်းတန်းမဝင်ဘဲ အပင်လေးကို ပြောတယ်။ အပင်လေးကို စကားတိုးတိုးလေး အမြဲပြောပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်ပါတယ်တဲ့။ သူတို့မိသားစုကိုကြည့်လိုက်တော့လည်း လင်မယားဟာ ရန်မဖြစ်၊တစ်မိသားစုလုံးအဆင်ပြေနေရောတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ အိမ်နီးချင်း လယ်သမားကမေးတာပေါ့။ ပန်းပုဆရာကြီး ပန်းပုဆရာကြီးက မိသားစုနဲ့အမြဲအဆင်ပြေတယ်နော်။ ကျွန်တော်သတိထားမိတာ ပန်းပုဆရာကြီးက စကားတွေပြောပြောနေတာလည်းတွေ့လို့ လျှို့ဝှက်ချက်လေးတွေရှိရင်မျှဝေပါလို့ မေးတော့မှ ပန်းပုဆရာက ကျွန်တော်လည်းလူပဲ လယ်သမားရယ်၊ လုပ်ငန်းခွင်မှာအဆင်မပြေတာတွေရှိတယ်၊ကျွန်တော်တစ်နေ့တစ်နေ့ အလုပ်မှာကြုံလာရတဲ့ အခက်အခဲတွေ၊ ပင်ပန်းမှုတွေ၊ အဆင်မပြေမှုတွေကို ဒီသစ်ပင်လေးဆီ ပြောပြောပြီး ချန်ထားခဲ့တယ်။ နောက်နေ့ ရုံးသွားတော့မှ ကျွန်တော်ပြန်ပြန်ယူသွားတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း မိသားစုနဲ့ ကျွန်တော်အဆင်ပြေနေတာပါဆိုပြီး လယ်သမားကို နည်းလမ်းလေးမျှဝေပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ တစ်နေ့တာဘဝတွေဟာ အမြဲအဆင်ပြေနေတာတော့မဟုတ်ပါဘူး။ မိသားစုတွေ လူတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးညှိနှိုင်းနေထိုင်ရတော့ ပိုဆိုးတယ်။ တစ်ယောက် စိတ်ဆင်းရဲ၊ စိတ်ဓာတ်ကျနေချိန်မှာ တစ်ယောက်က အရမ်းပျော်ရွှင်ပါတယ်သွားလုပ်လို့မရဘူးလေ။ အ‌ခြေခံလူ့ကျင့်ဝတ်လို့ ကျွန်မနားလည် ထားပါတယ်။ ဒီပုံပြင်လေးရဲ့ မူရင်းကို ချစ်ကင်းစွတ်ပ် လို့ခေါ်တဲ့ အာဟာရရသစာပေများမှာ ပြန်ဖတ်ခဲ့ရပါတယ်။ ကျွန်မ နားလည်ခဲ့တာကတော့ ဘဝမှာ ခွဲခြားနားလည်တတ်ဖို့လည်းအရေးကြီးတယ် ဆိုတာပါပဲ။အလုပ်မှာ အဆင်မပြေတာ၊ အလုပ်ရှင် ဆူတာခံရတာတွေက အိမ်ကမိသားစုအပြစ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာရယ်ပါ။ အိမ်ပြဿနာ အိမ်မှာညှိပြီး အလုပ်ပြဿနာ အလုပ်မှာအဖြေရှာသလိုပေါ့။ တစ်ခါတလေ ဇနီးမယား၊ သားသမီးကို ပြောပြရ ခက်ခဲရင် အခုလိုပဲအပင်လေးတစ်ပင်၊ သက်မဲ့လေးတစ်ခုကို ‌အဖော်ပြုလုပ်နိုင်ပါတယ်။ ကျင့်သားရနေတဲ့ ဖိနှိပ်မှုတွေ၊ အခွင့်ထူးတွေကိုလည်း တစ်ဖက်မှာ ချက်ချင်းစွန့်လွှတ်ဖို့ မလွယ်ဖူးဆိုတာ သိပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ခွာချ၊ တကယ်အရေးကြီးတာတွေ ပိုလေးနက်တာတွေကို တွေးမိရင် ဘဝဟာ ပိုပေါ့ပါးလာတတ်ပါတယ်။ သတင်းနဲ့ဆက်စပ်ပြီး တွေးလိုက်တာ ကျွန်မအာရုံက ထပ်ပြောင်းသွားပြန်တယ်။ လမ်းသွားလမ်းလာ လူတိုင်းကို လိုက်ကြည့်လို့ သေချာတာတစ်ခုကတော့ သူတို့ဆီမှာ အပြည့်အဝ ပျော်ရွှင်နေတယ် မဟုတ်ဘူးဆိုတာပါပဲ။ စိတ်မလုံခြုံမှုတွေ ရှိနေတယ်။ အဆင်မပြေမှုတွေနဲ့ တချို့က အတွင်းပိုင်းမှာ စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီး မျက်နှာကို တင်းချင်ယောင် ဆောင်ထားတယ်။ ဈေးသည်လေးတွေကအစ အကုန်လုံးမှာ အသက်ရှင်ချင်စိတ်နဲ့ ရှင်သန်သူတွေရဲ့ ရှင်ကျန်ရစ်လို့ခက်ခဲတဲ့စိတ် ရှိနေတာပါပဲ။ စိတ်ပင်ပန်းမှု‌ကြီးကို ထမ်းထားရပြီး အပြည့်အဝမပျော်ရွှင်ရဲ၊ အပြည့်အဝ မလုပ်ရဲတဲ့ စိတ်တွေ။ နာတာရှည်ရောဂါတစ်ခုလို စိတ်ပင်ပန်းလွယ်လာတယ်။ ကျွန်မလည်း အပါအဝင်ပါပဲ။ အရင်ထက် ဒေါသ ပိုထွက်တတ်လာ၊ ပိုသိမ်ငယ်လာ၊ ပိုအားငယ်လာနဲ့ ပါပဲ။ ကျွန်မ အကုန်လုံးကိုအပြည့်အဝမသိပေမယ့် ကျွန်မရဲ့ လူမှုအသိုင်းအဝန်းထဲတော့ လွတ်‌မြောက်နယ်မြေရောက်နေလို့ သေသွားတဲ့သူတွေ၊ ထောင်ထဲ ရောက်နေသူတွေ၊ မြေပြင်လူတွေကို အားနာတဲ့ စိတ်ရယ်၊ ထောင်ထဲရောက်နေသူတွေကလည်း ဆက်တိုက်ပွဲဝင်နေသူတွေနဲ့ သေသွားသူတွေကို အားနာနေရပြန်တာပါပဲ။ ‌သေသွားသူတွေကလည်း ပိုလုပ်ပေးနိုင်လိုက်ရခြင်း ဆိုတဲ့ အားနားစိတ်တွေရှိနေမယ်လို့ တွေးမိတာပါပဲ။ ကျွန်မတို့ထက် မကြောက်မရွံ့ပေးဆပ်ခဲ့သူတွေကိုတော့ အမြဲအားနာမိပါတယ်။ ဒီအခက်အခဲကြီး၊ အကြပ်အတည်းကြီးမှာ တတ်နိုင်သမျှပါဝင်ဆောင်ရွက်ရင်း အားတင်းထားဖို့လိုပါလိမ့်မယ်။ ကျွန်မအနေနဲ့ဆိုရင်တော့ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ဖြစ်ချင်တယ်။ ရင်မောသူတွေ၊ မွန်းကြပ်သူတွေ အသက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှူရှိုက်လိုက်တိုင်း ‌အပန်းပြေသွားစေမယ့် ပန်းလေးတစ်ပွင့်ပေါ့။ ဒီ‌နေရာမှာမြေသင်းရနံ့တွေမရှိလည်း တိုက်ခန်းအနံ့တွေကိုကျွန်မချစ်ပါတယ်။ ရွှေနိုင်ငံကြီး ရွှေခေါင်း ပြောင်ပြောင် ဝမ်းကခေါင်နေပေမယ့် ဒီနိုင်ငံကြီးကို တကယ်ဒီမိုကရေစီရစေချင်ပါတယ်။ အခက်ခဲဆုံးအချိန်ကို တူတူကျော်ဖြတ်ပြီး ပြည်သူတွေ၊ အာဇာနည်သူရဲကောင်းတွေအဖို့ ‌‌နောက်နှစ်နွေဦးမှာ ငြိမ်းချမ်းရေးကိုဆွတ်ခူးနိုင်ဖို့ မျှော်လင့်မိတဲ့ညနေခင်းတစ်ခု ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ” စာရေးသူ − Vera

Read More

Featured Selection – ” ရဲ(မြန်မာ) “

Feminist Literature Competition(5)

Featured Selection – ” ရဲ(မြန်မာ) “

. ”တော်လှန်ရေးကာလ စိတ်ကျန်းမာရေးအတွေ့အကြုံ” ဖေဖော်ဝါရီလ ( ၁ )ရက်နေ့။ ပြည်သူ့ဆန္ဒကိုလျစ်လျှူရှုပြီး စံထားခဲ့ရသူတွေကို အကျဉ်းချလိုက်တော့ စိတ်နှလုံးတွေဟာ မှောင်ကျသွားခဲ့။ လှူလှူ ကူကူ သူတို့နဲ့မမြင်မတူရင် ရန်သူလို့ထင်လာတတ်တဲ့အနေအထားမှာ….. ဘယ်လောက်ပဲ အများကောင်းကျိုးလုပ်လုပ် အမျိုးကောင်းသားလို့မထင်တော့တဲ့နေ့က အမေ့အိမ်ကလေးနဲ့ဝေး ခဲ့ရတယ်ပေါ့။ ခြေလှမ်းတိုင်းက ထောင်နှုတ်ခမ်းလား…… သောင်ကမ်းလား……ဆိုပြီး မသေချာခြင်းတွေနဲ့ခန့်မှန်းလှမ်းနေရ။ မျက်လုံးတွေကလည်း နေ့မသိညမသိ ရောက်ရာအရပ်မှာ…… ကျီးကန်းတောင်းမှောက်။ တစ်နေ့နေ့ပေါ့ဆိုပြီး မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ ခဲလေသမျှလည်း သဲရေကျခဲ့ရပြီ။ ပြောချင်တဲ့စကားတွေ လည်ချောင်း၀ထိ လျှံတက်လာတဲ့အခါ ရေနောက်နောက်နဲ့ရောသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ဆို့နစ်ကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်ရပ်တွေကြောင့် မျက်ရည်တွေပြိုလုဆဲဆဲဖြစ်လာတဲ့အခါ အားလျော့လိုစိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ကောင်းကင်ထက်က တတ်စွမ်းသလောက်လင်းလက်ပေးနေတဲ့ ကြယ်တွေကိုရေတွက်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ခံစားချက်တွေကို မြိုချ အထီးကျန်တဲ့ညတွေကို ကျောခင်း အဆင်မပြေခြင်းတွေကို တစ်ထစ်ချင်းဖြိုဖျက် ရောင်နီကို မျှော်လင့်ရင်းနဲ့ ကွေကွင်းတစ်ခါ ဖြောင့်စင်းတစ်လှည့်ဖြင့် ဆက်လျှောက်လာခဲ့ရင်းမှ အသက်နဲ့ခန္ဓာဟာ အမှန်တရားနဲ့ ပြည်သူ့ဆန္ဒအတွက်ဖြစ်လာခဲ့။

စာရေးသူ − ရဲ(မြန်မာ)

Read More

Featured Selection – ” Nang Khem Sein “

Feminist Literature Competition(5)

Featured Selection – ” Nang Khem Sein “

. ငါတို့အားလုံးဟာ……. အာဏာရှင်ကကြိုးဟာ ငွေနဲ့ လက်နက်နဲ့ အခု၂၁ရာစုမှာတော့ ကပ်ရောဂါနဲ့ အင်အားကြီးသူတွေ ကစားကွက်ကြား အင်အားမဲ့သူတွေဟာ ရုန်းကန်ကစား။ အလုပ်ဆိုတာ လုပ်တိုင်း အောင်မြင်နေတယ် ဘယ်သူပြောလဲ သစ်ပင်တစ်ပင် ဖူးပွင့်ဖို့၊သီးဖို့ဆိုတာ သူ့ဗီဇအပြင် ရေ၊‌လေ၊မြေဩဇာနဲ့ လူတစ်ယောက် အောင်မြင်ဖို့ဆိုတာ ကံ၊ဉာဏ်၊ဝီရိယသာမက သူရရှိတဲ့လူ့အခွင့်အရေးတွေနဲ့။ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့လွှမ်းမိုးမှု မျိုးရိုးအစဉ်အလာအောက်က ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲတွေ ကံကောင်းတယ်၊ မကောင်းဘူးဆိုတာ ငါတို့နိုင်ငံမှာတော့ မြို့ နဲ့ နယ်ပဲ။ ဖိနှိပ်ခံရတာခပ်များများနဲ့ ခပ်နည်းနည်း ဒါပဲကွာတယ်။ ငယ်စဉ်ကတည်းက ပုံသေအတွေးအခေါ်တွေ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်မှားခဲ့မှန်းသိတော့ အခု လူက ဗလာ၊ ခံစားချက်ဟာ နတ္ထိ အတွေးကသေးသေး၊ အတွေးကကြီးကြီး။ ငါ့ဘဝရဲ့ ပြိုလဲကာနီးအခြေ‌အနေတွေဟာ အိမ်မက်မက်ခွင့်မရှိတဲ့သူတွေထက် အများကြီး‌ အခွင့်အရေးရနေတာ။ ငယ်ငယ်က ကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ ပေါ်လစီကားတွေထဲ စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံတတ်တဲ့ဇာတ်ကောင်တွေဟာ တကယ်ရှိတယ် ဟိုးဝေးဝေးကိုသွားရှာ‌မနေနဲ့ စာအုပ်ထဲမရှာနဲ့၊ ဇာတ်ကားထဲမရှာနဲ့ လက်တွေ့ဘဝမှာတကယ်ရှိတယ်။ ငါတို့ရဲ့တိုင်းရင်းသားတွေ၊ ငါတို့ရဲ့တောင်သူလယ်သမားတွေ ဖိနှိပ်ခံနေရတဲ့အလုပ်သမားတွေ၊ ယမ်းငွေ့တွေကြားကစစ်ဘေးရှောင်တွေ လောကဒဏ်ကြားရုန်းထနေတဲ့ ငါတို့ရဲ့ ပြည်သူတွေ အခုငါတို့ရဲ့ လူငယ်တွေ အာဇာနည်သူရဲကောင်းတွေ။ မြင်ရုံနဲ့ နာကျင်ရတဲ့ အထိအရှတွေ စိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ မလုံခြုံမှုတွေ ငါတို့‌ရေ၊ငါတို့မြေဟာ ရက်စက် ငါတို့လူတွေဟာ သွေးစိမ်းရှင်ရှင်ထွက်။ ခံစားချက်ကိုမျှဝေ နွေးထွေးမှုကိုမျှဝေ တရားမျှတမှုကိုမျှဝေ လူ့အခွင့်အရေးကိုမျှဝေ စာနာစိတ်ကိုမျှဝေ ငြိမ်းချမ်းခြင်းကိုမျှဝေ ငါတို့အားလုံးဟာမျှဝေ။ ကဗျာမှာငါတို့ဆိုနေကြ ပြည်ထောင်စုအမွေ နောင်ဘဝမှာ ဒီနိုင်ငံထဲပြန်ဝင်စားရအောင် ဖိနှိပ်ခံရမှုကိုဒီမှာအပြီးသတ် ဖက်စစ်စိတ်ဓာတ်ကိုဒီမှာအပြီးသတ် တော်လှန်ရေးကိုဒီမှာအပြီးသတ် စည်းလုံးခြင်းနဲ့ ငါတို့တွဲလက်တွေ ခိုင်မြဲလျက်။ စာရေးသူ − Nang Khem Sein

Read More

Featured Selection – “Aung San “

Feminist Literature Competition(5)

Featured Selection – “Aung San ”

. ” မနက်ဖြန် ” ချွေးစေးများ နစ်မွန်း ရုပ်ခန္ဓာက အေးစက်စက် မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ထားသလား ဆုံးဖြတ်ရတာ မသဲကွဲ ခေါ်သံလား အော်သံလား ဘာမျှမထူးခြား ငါ ဘီလူးစီးနေတာလား။ ကမ္ဘာကို မကြာခဏလာတဲ့ ကပ်ဆိုးက ငါတို့ကို ရက်စက်စွာ ဝါးမျို နေ့မြင်ညပျောက်တဲ့ လောကထဲ အသက်ရှင်အောင် ပြေးလွှားမနေရဘဲ Social Media မှာ ငါတို့ စိတ်ကိုရောင်းစားတယ်။ မည်းမှောင်တဲ့ ချောက်နက်ထဲ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး လွင့်စင်သွားနေဆဲ စိတ်ဟာ လေဟုန်မိတဲ့စွန်လို တရွေ့ရွေ့ ဝေးသွားနေတယ် ခြေကားယား လက်ကားယား ဘုရားလည်းတ အမိလည်းတ ဒါ အိပ်မက်ဆိုးလား။ အတ္တနဲ့ဖုံးလွှမ်းတဲ့ လောကကြီးက ငါ့အတွက် အကျည်းတန်မှန်တစ်ချပ်ပဲ ဦးနှောက်တွေ ဖုန်တက်ပြီး သုံးစားမရလို့ ပစ်ချခဲ့ရတာအခါခါ နေ့ဘက်လား ညဘက်လား ကြယ်တွေဆိုတဲ့ သီချင်းသံ နေ့ဘက်မှာ ငါကြားမိတယ် ကမ္ဘာ့မကြေဘူး။ မကောင်းဆိုးဝါးဟာ လက်ညိုးကွေးပြီး အိပ်မက်တွေကို ခိုးတယ် လင်းအားမကောင်းတဲ့ ဖျောက်ဆိပ်ကြယ်တွေ ကမ္ဘာမြေက မီးလုံးတွေကိုအံတုနေဆဲ ပြင်းပြတဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေနဲ့ ရုတ်တရက် ဖျတ်ခနဲကြွေကျ ငါတို့ဟာ နဂါးငွေ့တန်းကကြယ်တွေလား။ နံရံပေါ်က ပြက္ခဒိန်ဟာ မှင်နီတွေနဲ့ ပြည့်နှက် အတိတ်တွေ အားကောင်းခဲ့သလောက် အနာဂါတ်တွေက မရေမရာ ပစ္စုပ္ပန်မှာ လမ်းပျောက်နေမိ ငါ မျက်လုံးပွင့်ခဲ့တဲ့ညတွေပေါ့။ နောက်ဆုံးပေါ် ကားတစ်စီးရဲ့ ဖုန်သုတ် အဝတ်တစ်ခုလို ငါ့ဘဝဟာ ခမ်းနားဆဲ လမ်းမှားတဲ့ အတ္တကောင်တွေကို တွန်းထုတ်တဲ့ င့ါလက်တွေ အရောင်လက်နေခဲ့တယ် ဝမ်းကတော့ ဟာနေဆဲ။ မုန်တိုင်းထန်တဲ့ ပင်လယ်ပြင်ဟာ မည်းမှောင် တိတ်ဆိတ်ပေမယ့် ငါ ကူးခတ်နေရဆဲ ကမ်းလည်းမမြင် လမ်းလည်းမထင် ငါ ကူးခတ်နေရဆဲ မသေချာတဲ့ မနက်ဖြန်အတွက် ငါ ငါ ငါ … ကူးခတ်နေရဆဲပါ။

စာရေးသူ − Aung San

Read More

Featured Selection – “နွေယုမေ”

Feminist Literature Competition(5)

Featured Selection – “နွေယုမေ” .

“တော်လှန်ရေးကာလ စိတ်ကျန်းမာရေးအတွေ့အကြုံ” (၁) ဝိုးတိုးဝါးတားပုံရိပ်တွေ သံစုံဟစ်နေတဲ့အသံတွေ ပြေးလွှားနေကြသလား ကခုန်နေကြသလား ခေါ်ကြစမ်းပါဗျာ ကျနော်လည်းလိုက်မယ် လွတ်လပ်ခြင်းကိုရှာဖွေမလို့။ (၂) သနားစရာအရုပ်ကလေး ခွေးရူးတွေဝိုင်းဆွဲကြသတဲ့ ဟိုနားတစ်စ ဒီနားတစ်စနဲ့ ကြည့်ရက်စရာမရှိဘဲကိုယ့်လူ မကျေနပ်လို့သွားမောင်းတဲ့သူပါ ပြန်ကိုက်သတဲ့ဟ ဒီသတင်းတွေကြား ငါဟာငူငိုင်ရင်း အရုပ်ကလေးဖြစ်သွားလေသလား။ (၃) ငှက်တွေပျံတယ် တိမ်တွေလွင့်တယ် မိုးသားပြာမှာ တိမ်တွေရုပ်ရှင်ပြနေကြတယ် ငါဟာပြတင်းပေါက်မှာနေရာယူပြီး ထိုင်ငေးမိတယ် သက်မဲ့ကျောက်ရုပ်ကြီးလို ငါဖြစ်ခဲ့ပြန်။ (၄) နေရောင်ခြည်ဖြာတဲ့စပါးခင်းထဲ မြွေတစ်ကောင်လိုတိုးဝင်ပြီး သူတို့နဲ့ယိမ်းကမယ်ဟေ့ ဒီနေ့တော့ငါလွတ်လပ်မလားပေါ့ ဒီလူသားတစ်ယောက် အသက်မရှိလေသလား လွင့်မျောနေသလား မခံစားတတ်တဲ့နှလုံးသားနဲ့ ရပ်တည်နေပြန်။ (၅) ကြယ်ကလေးတွေမှိန်တုတ်တုတ် လကလေးကသာသာပေါ့ ခေါင်းမော့ပြီးလက်ဆန့်တယ် နှလုံးသားကိုတိုးဝင်ကြစမ်းပါ ငါ့ဝိဉာဉ်ကိုထိကြစမ်းပါ ငါမင်းတို့လို လွတ်လပ်စွာ လွတ်လပ်စွာနဲ့ အေးချမ်းချင်ပြီ။ (၆) ဩကာသနဲ့စတဲ့တရားတွေကို စိတ်ငြိမ်ဆေးအနေနဲ့ကျွေးလိုက်တယ် မင်းအေးချမ်းတော့ပေါ့ ရွတ်နေတဲ့တရားတွေနောက် ဒီအရိပ်မလိုက်ဘဲ အဆုံးမရှိလျှောက်သွားပြန်ပြီ။ (၇) ကြယ်တွေကြွေတယ် အနာဂတ်တွေအခြွေခံရတယ် ဒီကာလရဲ့ဒဏ်တွေကြောင့်ပေါ့ စိတ်နှလုံးတွေမခိုင်ခဲ့ပြန်ဘူး ပိတ်လှောင်မှုတွေပေါင်းပြီး အမှောင်တိတ်နေရာလေးမှာ ရင်တွင်းအော်ဟစ်ပြီး အသံတိတ်နဲ့ငိုကြွေးရတဲ့နေ့တွေဟာ မရေတွက်နိုင်ခဲ့။ (၈) ဒီရုပ်ကြီးဟာအရိပ်မဲ့တယ် ကျန်းမာရေးတွေဖောက်တယ် ဘွဲ့လက်မှတ်တစ်ခုနဲ့ အနာဂတ်တွေပျောက်ခဲ့တယ် ရှေးရိုးဆန်အသိုင်းအဝန်းတွေကြား လှောင်ရယ်သံတွေ ကျင့်ဝတ်မရှိတဲ့စကားတွေနောက် မွန်းကျပ်ပိတ်လှောင်ခဲ့တာ နေ့ပေါင်းမျာစွာနဲ့ နှစ်နဲ့ချီကြာခဲ့။ (၉) ခင်ဗျားတို့ကြုံဖူးလား အများနဲ့တစ်ယောက်ဟစ်အော်နေရသလိုမျိုးလေ ဘယ်သူမှအားမပေးတဲ့လမ်း အိပ်မက်တစ်ခုသာကိုင်ရင်း အိမ်လေးထဲနေ့စဉ်ကြုံနေရတဲ့ဒုက္ခတွေက ဘယ်လောက်ဆိုးရွားလဲဆိုတာပေါ့။ (၁၀) အစကတော့ ဒုက္ခတိုင်းဟာ ခဏတာလေးလို့ပဲ ကျုပ်ထင်ခဲ့တာ ခုတော့နှစ်နှစ်နီးပါးကြာခဲ့ပြီ လွတ်လပ်ချင်တဲ့အတွေးတွေ မွန်းကြပ်တယ်လို့အော်ဖို့တောင် မွန်းကြပ်နေလို့ နာကျင်မှုတွေဟာ ကျုပ်စိတ်ထဲအခဲစိုင်တွေဖြစ်တဲ့ထိ။ (၁၁) ချစ်ရသူတွေလွင့်သွားတာကြည့်ရတယ် စိတ်ကျမှုတွေဟာနေ့စဉ်ဝင်တယ် လှောင်ပြောင်မှုတွေဟာထိုးနှက်တယ် ရုပ်တရားကြီးကဖောက်ပြားတယ် ဒီလိုနဲ့လုံးချာနေတဲ့ကျုပ်ဘဝဟာ လွတ်လပ်မှုကိုရှာဖွေဖို့ မလိုလားတော့ တိတ်တိတ်လေးကြွေသွားဖို့သာ မျှော်လင့်မိခဲ့။ (၁၂) အရာရာဟာပင်ပန်းတယ် လွှတ်ချဖို့အဆင်သင့်တဲ့ထိ ဒီမိန်းကလေးပင်ပန်းနေပြီ တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်တဲ့ခါ ဝန်းကျင်ကအဖြစ်တွေကိုတွေ့တဲ့ခါ ထွက်သွားတဲ့အရိပ်ကိုချုပ်ကိုင်ရင်း အားတင်းရပြန်တယ် နိုင်ရာတွေကူရပြန်တယ် မြူမှုန်လောက်အားနဲ့ပေါ့။ (၁၃) လက်ထဲမှာပိုက်ဆံမရှိဘူး မိသားစုတွေမကြည်ဘူး ဟားတိုက်ပြီးဝိုင်းရှုံ့ကြတယ် ဒါပေမယ့် စွန်ကလေးလိုလေ ဆွဲတဲ့သူတွေနောက် ရှိသမျှဒေါက်တွေအားပြုရင်း လေထဲမှာရုန်းကန်ပေးရအုံးမယ်။ (၁၄) လိုအပ်သူတွေအတွက် ပိတ်လှောင်မှုတွေကိုခဏသော့ခတ်ခဲ့တယ် ပျော်ရွှင်မှုတွေဖန်တီးပေးတယ် အားအင်တွေပေးတယ် သူတို့တွေအဆင်ပြေရင် ကျုပ်ကျေနပ်တယ် ရှင်သန်မှုကိုအဓိပ္ပာယ်ဖြည့်ခဲ့တယ်။ (၁၅) တစ်နေ့နေ့တော့လေ ကျုပ်ဇုန်တစ်ခုခုမှာမြောရင်း အိပ်မက်တွေထုဆစ်ချင်သေးတယ် သိုလှောင်မှုတွေကိုပစ်ချချင်သေးတယ် တောင်တန်းတွေပေါ်မှာ အားပါးတရငိုချင်သေးတယ် ခုတော့ တွန်းလှန်ရင်းရုန်းကန်ရင်း….။ စာရေးသူ − နွေယုမေ

Read More

WINNER – “Hlaing Myat”

Feminist Literature Competition(5)

WINNER – “Hlaing Myat” .

” တော်လှန်ရေးကာလ စိတ်ကျန်းမာရေး အတွေ့အကြုံ ” ငွေမရှိ၊ ဂုဏ်မသိ၊ ချမ်းသာနတ္ထိ – မရှိခြင်း ဂုဏ်ပုဒ်များ ထုံမွမ်းထားသော အိမ်ခြေစိပ်စိပ် ကျမတို့ ရပ်ကွက်လေး နာမကျန်းတာ ကြာခဲ့ပြီ၊၊ အာဏာသိမ်းအစိုးရ၏ အုပ်ချုပ်မှုအောက် ကိုဗစ်ရောဂါဒဏ်နှင့် စီးပွားရေး ကျဆင်းမှုဒဏ်များကို အလူးအလဲခံနေရသည့် မရှိတရား ဂုဏ်ရှင်တို့၏ နွမ်းလျလျ မျက်နှာထားကို ကျပ်ညှပ်သိုသိပ်စွာ စီကာရီကာ တည်ရှိနေသော ဆယ်ပေအိမ် အမိုးများအောက်တွင် တွေ့မြင်နိုင်သည်၊၊ အများစုမှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိုးနှက်ချက်များ ခံထားရပုံပေါ်သည်၊၊ သို့ရာတွင် မှီတင်းနေထိုင်သူ အများစုမှာ စက်ရုံအလုပ်သမား၊ လက်လုပ်လက်စား အခြေခံလူတန်းစား မိသားစုများ ဖြစ်ကြ၍ နေ့စဥ် စားဝတ်နေရေး ကိစ္စရပ်များကိုသာ အာရုံစိုက်နိုင်ကြသည်၊၊ စိတ်ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ရန် မဆိုထားဘိ ထမင်းနပ်မှန်နိုင်ရန်အတွက် ကိုယ်ကျန်းမာရေးကိုပင် အလေးမထားအားကြဘဲ နေဝင်မိုးချုပ် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားကြရသည်၊၊ ကျမသည် ယခုအချိန်တွင် အာဏာဖီဆန်ရေးလှုပ်ရှားမှုတွင်ပါဝင်နေသည့် စိတ်ပညာ မေဂျာ အထူးပြုကျောင်းသူဖြစ်ရာ တက္ကသိုလ်ဆက်မတက်ဖြစ်စေဦးတော့၊ ကျမ သိထားသော ဗဟုသုတများ၊ သင်ယူခဲ့ရသော အတတ်ပညာများကို အလဟဿ မဖြစ်ချင်ခဲ့၊၊ မိသားစု စားဝတ်နေရေး အခြေအနေအရ စက်ရုံတွင် အချိန်ပြည့် အလုပ်လုပ်ရ၍ တော်လှန်ရေးတွင် ထဲထဲဝင်ဝင် မပါဝင်နိုင်စေဦးတော့၊ ရပ်ကွက်အတွင်းမှ လူများအတွက် အထောက်အကူတစ်ခု ဖြစ်ပေးချင်သည်၊၊ ထို့ကြောင့် အလုပ်ဆင်း အိမ်ပြန်ချိန်များတွင် လမ်းတစ်လျှောက် ကြားမြင်တွေ့သိရသည် များကို စိတ်ကျန်းမာရေး ရှူထောင့်မှ စဥ်းစားခန်း ထုတ်ကာ လေ့လာစောင့်ကြည့်ဖြစ်သည်၊၊ သို့မှသာ လိုအပ်သည့် အကြံဥာဏ်များပေးခြင်း၊ ဆွေးနွေးအားပေးခြင်းနှင့် ဆိုးဝါးသော လက္ခဏာများအတွက် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆွေးနွေးခြင်းများ ခံယူနိုင်သည့် နေရာများ လမ်းညွှန်ပေးခြင်းတို့ ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်မည် မဟုတ်ပါလား၊၊ ယခုကာလများ၌ ဤရပ်ကွက်ငယ်တွင်း စက်ရုံဆင်း အိမ်ပြန်ချိန်များတွင် သတိထား စောင့်ကြည့်ဖြစ်သော လူများအကြောင်း စဥ်းစားခန်း ဖွင့်လိုက်လျှင် လမ်းထိပ်ရှိ ဖွားဖွားတင်၏ မာန်တင်းထားသော မျက်နှာထားက ထင်းခနဲ ပေါ်လာသည်၊၊ ဖွားဖွားတင်တို့ ဇနီးမောင်နှံသည် ဤရပ်ကွက်လေးအတွင်း အအေးဆိုင်လေးဖွင့်ကာ စီးပွားရှာခဲ့ကြသည်မှာ ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိခဲ့ပြီ၊၊ ကိုဗစ်တတိယလှိုင်းအတွင်း ဖွားတင် အမျိုးသားမှာ အဆုတ်ရောဂါ အခံလည်းရှိ၍ ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်၊၊ အိမ်ပြန်ချိန်များတွင် ဖွားတင်၏ အိမ်ကလေးဆီသို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်တိုင်း ဖွားတင်တစ်ယောက် ဘုရားဝတ်ပြုနေသည်ကိုသာ တွေ့ရတတ်သည်၊၊ ရုံးပိတ်ရက် တစ်ရက်တွင် ကျမသည် ဖွားတင်၏ စိတ်ကျန်းမာရေး အခြေအနေကို မေးမြန်းပြုစုလို၍ အလည်သွားဖြစ်ခဲ့သည်၊၊ ကျမ- “ဖွားတင် နေရတာ သက်သာရဲ့လား၊၊ ဖျားတာနာတာရော ရှိသေးလား” ဖွားတင်- “သက်သာပါတယ် မြေးရယ်၊၊ အစကတော့ ညည်းတို့ အဖိုးဆုံးတာကို လက်မခံနိုင် ဖြစ်နေတာ၊၊ အိမ်မှာလည်း သူ့ခြေရာလက်ရာချည်း မို့လားကွယ်၊၊ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်ခံလာနိုင်တဲ့အခါ သတိကပ်ပြီး သက်သာအောင်နေရတာပေါ့ကွယ်” ကျမ- “စိတ်ရော အဆင်ပြေရဲ့လား ဖွားဖွား၊၊ မြေးတို့ ဘေးမှာ ရှိတယ် ဘာမှ အားမငယ်နဲ့နော်” ဖွားတင်- “တစ်ဘဝလုံး လောကဓံတရားနဲ့ ကြုံတွေ့လာရတာ မြေးရယ် တရားနဲ့ဖြေပါတယ်၊ မထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့ အရာတွေ လိုတာထက်ပို မခံစားဖို့ တို့ဘုရားရှင် ဟောခဲ့တယ်မို့လား၊၊ အမျှဝေဆုတောင်းပေးတာက သူ့အတွက် တစ်ခုခု လုပ်ပေးနေသလို ခံစားရတော့ ခုလည်း ဘုရားရှိခိုးပြီး သူ့အတွက် ဆုတောင်းပေးနေတာ၊၊ ဆုတောင်းဝတ်ပြုတာက ဖွားဖွားအတွက် အကောင်းဆုံး စိတ်ဖြေမှုပေါ့ မြေးရယ်” အခြေခံစိတ်ကျန်းမာရေး ဗဟုသုတဟူ၍ တကူးတက လေ့လာလိုက်စားခဲ့သည်မဟုတ်ပါဘဲ “လက်ခံ-ရှေ့ဆက်-သတိကပ်” အဆင့်များကို ဘဝက သင်ပေးခဲ့ဟန် တူသည်၊၊ ထိန်းချုပ်မရသော အရာကို လက်ခံ၍ ဆုတောင်းဝတ်ပြုခြင်းကို စိတ်ကျန်းမာရေး ဖြေရှင်းချက်ဖြင့် အံခဲထားသော ဖွားတင်ကို ကျမ လေးစားမိသည်၊၊ ဖွားတင်၏ စိတ်ကျန်းမာရေးကို အနည်းငယ်တော့ စိတ်ချသွားပြီး အိမ်ပြန်ချိန်များတွင်တော့ မှန်မှန် စောင့်ကြည့်ရပေဦးမည်၊၊ ရပ်ကွက်တွင်း သိသိသာသာ စိတ်နာမကျန်းသူများအကြောင်း ပြောရလျှင် မမမေက မပါမပြီး၊၊ မမမေမှာ လှပကျော့မောစွာ ဝတ်စားနေထိုင်တတ်သော ညဥ့်မင်းသမီး တစ်ဦးဖြစ်ကာ ခေတ်ကောင်းစဥ်အခါက ရပ်ကွက်အတွင်း ငွေလိုပါက မငြင်းဘဲ ကူညီပေးလေ့ရှိသောကြောင့် ကျမတို့မိသားစုမှာလည်း မမမေ၏ ကျေးဇူးမကင်း၊၊ ညအသုံးတော်ခံခများဖြင့် မိသားစုကို ရှာကျွေးနေရာမှ နိုင်ငံရေး မတည်ငြိမ်မှုများကြောင့် ငွေရပေါက်လမ်း မချောင်လည်တော့၊၊ ကိုဗစ်တတိယလှိုင်းအတွင်း ကင်ဆာသမား ဖခင်နှင့် ပိန်လှီအားနည်းသော မိခင်တို့ကို ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ဆုံးရှုံးလိုက်ရ၍ အရူးမီးဝိုင်းလျက် ရှိသည်၊၊ ဤရက်ပိုင်းအတွင်း စက်ရုံအပြန် နှစ်ရက်သုံးရက်တစ်ခါလောက် မမမေဆီ ရောက်ဖြစ်သည်၊၊ မမမေမှာ ကြောင်စီစီ ဖြစ်ကာ တရှုံ့ရှုံ့ငိုသည့် အခါငို၊ ငိုင်သည့်အခါင်ိုင် ဖြင့် စကားလည်း များများစားစား မပြော၊၊ လောကဓံတရားများ အမျိုးမျိုး အဖုံဖုံ ကြုံတွေ့ရပြီးနောက် ခံစားချက်ကို ထုတ်ဆည်း မျိုသိပ်ခြင်းအတတ်၌ တစ်ဖတ်ကမ်းခတ်ခဲ့ပုံရသည်၊၊ ခံစားရသမျှ မြိုသိပ်ခြင်းကြောင့် စိတ်ကျန်းမာရေး ထိခိုက်လာမှာ စိုးရသည်၊၊ ကျမမှာ ရင်ဖွင့်သမျှ နားထောင်ပေးချင်သော်လည်း မမမေက တုံ့တုံ့မျှ မလှုပ်၊၊ သို့အတွက် ကျမမှာ ဖတ်မှတ်ထားသမျှ ဗဟုသုတများ အသုံးပြုကာ တတ်နိုင်သ၍ အကြုံပြုရတော့သည်၊၊ ကျမ- “မမမေ၊ အခုလို ကြိတ်ခံနေတာက ပိုခံရခက်တယ်၊၊ ကြာရင် စိတ်ကျန်းမာရေးအတွက်လည်း မကောင်းဘူး၊၊ လှိုင့်ဆီ ရင်ဖွင့်ချလိုက်ပါနော်၊၊ နားထောင်ပေးဖို့ မမမေနား ရှိပါတယ်… နော် မမ၊၊ (မမမေ တစ်ခွန်းမှမဟ) ကျမ- “ဒါဖြင့် လှိုင် ပေးတဲ့ နည်းလမ်းလေးတွေ လိုက်လုပ်ချင်လားဟင်၊၊ ဖြစ်ပြီးသွားတဲ့ အကြောင်းကိစ္စတွေမှာ မမမေ စိတ်မဖြေနိုင်သေးမှန်း သိပေမယ့် အခုထက်ဆိုင်ရင် စိတ်သက်သာရာ ရမှာပါ… နော်၊၊ အသက်ရှင်နေသ၍တော့ အားတင်းထားရဦးမယ်လေ မမရယ်” (မမမေ ခေါင်းညိမ့်ပြသည်) ကျမ- “မမမေ နေ့တိုင်း စိတ်ထဲခံစားရသမျှ ဒိုင်ယာရီ ချရေးစေချင်တယ်၊၊ ခံစားရတာတွေ၊ ဖြစ်ချင်တာတွေ၊ နောင်တတွေ၊ ဝမ်းနည်းစရာတွေကို ချုပ်တည်းမထားဘဲ ချရေးကြည့်နော်၊၊ ဒါကလည်း ရင်ဖွင့်ချတာပဲလေ၊၊ ပုံမှန်လေးတော့ လုပ်စေချင်တယ်၊၊ နောက်နည်းလမ်းတစ်ခုကတော့ သရုပ်ဆောင်ဝါသနာပါတဲ့ မမမေအတွက် ခက်ခဲမယ်တောင်မထင်ဘူး၊၊ မှန်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရင်ဖွင့်ပြောပြလို့ ရသားပဲ မမရဲ့၊၊ မမကိုယ်မမ ပြောချင်တာတွေ၊ နှစ်သိမ့်ချင်တာတွေ ပြောချလိုက်နော်၊၊ စိတ်သက်သာလာမှာပါ၊၊ ကလေးဘဝတုန်းက လှိုင်တို့ မကျေနပ်ချက်တွေ သွားသွားအော်တဲ့ ရပ်ကွက်နောက်က ရေကန်လေး မှတ်မိလား မမ၊၊ လာမယ့် တနင်္ဂနွေ လှိုင့်အလုပ်ပိတ်ရက်ကျ ကလေးတုန်းကလို ရေကန်နား သွားပြီး စိတ်ထဲ အော်ပစ်ချင်တာတွေ အားကုန်အော်ချပစ်ကြမယ်လေ နော်၊၊ (မမမေက သဘောတူသည့်ဟန် ခပ်ယဲ့ယဲ့ ပြုံးပြသည်) ထိုတနင်္ဂနွေမှစ၍ မမမေ တစ်စတစ်စ သက်သာလာပုံရသည်၊၊ ရုံးဆင်းချိန်များတွင် မမမေတို့အိမ် ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းလှမ်းကြည့်ဖြစ်ရာ ယခင်လို ငူငူငိုင်ငိုင် ထိုင်မနေတော့ဘဲ စာရေးနေတတ်သော မမမေကို တွေ့ရတတ်သည်၊၊ လာမည့် ပိတ်ရက်တွင် မမမေထံသွားလည်ကာ များစွာ မထူးခြားလျှင်တော့ တတ်ကျွမ်းသူများနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆွေးနွေးအားပေးခြင်းများ ပြုလုပ်ရန် တိုက်တွန်းရပေဦးမည်၊၊ နွမ်းလျအိမ်ပြန်ခရီးတွင် နေအိမ်ကို လှမ်းမြင်ရပြီ ဆိုလျှင် ဖရုဿဝါစာ စကားများကပါ နားထဲ တစ်ပါတည်း ဝင်လာတတ်သည်၊၊ ဘေးအိမ်မှ ကိုနိုင်တို့ လင်မယား ရန်ဖြစ်သံ၊၊ များသောအားဖြင့် နားထဲဝင်လာသော အချင်းအရာများအရ အရက်လျော့သောက်ဖို့ ပြောရင်း ရန်ဖြစ်ကြသည်များသာ၊၊ ဇနီးသည်မှာလည်း သူဌေးအိမ်မှာ၌ အဝတ်လျှော်၊ ကြမ်းတိုက်လုပ်ရာ များများစားစား မရ၍ အသုံးစရိတ် လျော့ချချင်ဟန်ရသည်၊၊ ကိုနိုင်မှာ ယခင်က အပြုံးချိုချိုနှင့် လူတကာ ခင်မင်လောက်စရာ လူတစ်ယောက်၊၊ အာဏာသိမ်းမှု ဖြစ်စတွင် ဆန္ဒထွက်ပြရန်အလုပ်သမားများကို စည်းရုံးသောကြောင့် အလုပ် နှောင့်နှေးစေသည်ဟု ဆိုကာ အလုပ်ဖြုတ်ခံခဲ့ရသည်၊၊ အလုပ်ပြုတ်ပြီးနောက် ကြုံရာကျပန်း လုပ်နေသော ကိုနိုင်တစ်ယောက် ရန်လိုတတ်လာသည်ကို ကျမ သတိပြုမိသည်၊၊ သေးသေးဖွဲဖွဲမျှ အပြောမခံ၊၊ ရန်ထောင်တတ်လာသည်၊၊ ရက်ကွက်တွင်း အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ရန်ဖြစ်သံ ကြားရပြီဆိုလျှင် ကိုနိုင် ပါလာတတ်သည်၊၊ ဒေါသထွက်လွယ်ခြင်းသည် စိတ်ကျခြင်း၏ စိတ်ခံစားမှုဆိုင်ရာ လက္ခဏာတစ်ရပ်ပင် မဟုတ်ပါလား၊၊ ဒီတစ်ခါ ကိုနိုင့်မိန်းမ အိမ်လာလည်လျှင်တော့ ကိုနိုင်၏ ပြောင်းလဲလာသော စရိုက်လက္ခဏာများကို မေးမြန်း သုံးသပ်ကာ အကြံပေးဦးမည်ဟု စိတ်ထဲ တွေးလိုက်သည်၊၊ အနာသိလျှင် ဆေးရှိသည်လေ၊၊ အတွေးရထားရှည်သည် အိမ်ဘူတာသို့ ဆိုက်လာသောအခါများတွင်တော့ မိသားစု အကြောင်းကိစ္စများသာ ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်၊၊ ကျမတို့ မိသားစုမှာလည်း များစွာ ပြေလည်လှသည် မဟုတ်၍ သောကဗျာပါဒများဖြင့် စိတ်မကျန်းမာသော အခါများ ရှိမည်မှာ ပြောစရာပင် လိုမည်မထင်၊၊ လွန်ခဲ့သောလက အလုပ်၌ အာမခံချက်မရှိသော ကိုဗစ်ကာကွယ်ဆေးများ အတင်းအကျပ် ထိုးရန် ဖိအားပေးသောကြောင့် ကြီးကြပ်ရေးမှူးနှင့် စကားများရန်ဖြစ်ပြီး ကိုကို အလုပ်နားခဲ့ရသည်၊၊ ဖေဖေ ဆုံးပါးသွားထဲက အိမ်၏ စားဝတ်နေရေးကို ကိုကိုက တာဝန်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း အခြေအနေအရ မေမေက အိမ်ရှေ့တွင် တဲလေးထိုးကာ မနက်ပိုင်း အသုပ်ရောင်း၍ မိသားစု စားဝတ်နေရေး ပြဿနာကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းကဖြေရှင်းသည်၊၊ ထိုကာလများတွင် ကိုကိုမှာ ကျမတို့နှင့် စကားမပြောဘဲ အခန်းတွင်း အောင်းနေတတ်သည်၊၊ အစားပင်ပုံမှန်မစား၊၊ တစ်ခါတစ်ရံ တနေကုန် အိပ်နေတတ်ပြီး နေ့နှင့်ည မှားသည့်အခါ မှားနေတတ်သည်၊၊ မေမေ တစ်ခုခု ဝယ်ခိုင်းလျှင်လည်း အာရုံမရှိဘဲ ဝယ်ခိုင်းသည့် အရာကို မေ့မေ့ကာ ပြန်လာသောကြောင့် မကြာခဏ ပူညံပူညံ ဖြစ်တတ်ကြ၏၊၊ ကိုကိုက လူတစ်မျိုး၊၊ ဤလက္ခဏာရပ်များက စိတ်ကျခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ပြောသည်ကို လက်မခံချင်၊၊ အွန်လိုင်းမှ အခမဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးတိုင်ပင်ခန်း တစ်ခုခုတွင် ရင်ဖွင့်တိုင်ပင်ဖို့ အကြုံပြုသည်ကို ရှက်စရာကောင်းသည်ဟု ဆိုသည်၊၊ မေမေကလည်း ကိုကို့ဘက်မှ ပါခဲ့သည်၊၊ “သန်သန်မာမာ လူငယ်ယောကျာ်းလေးက စိတ်မကျန်းမာစရာလား၊ အစိုးရိမ်လွန်တာ” ဟု ကျမကို အပြစ်တင်သည်၊၊ ဤသို့ ဆက်သွားပါက အခြေအနေ ပိုဆိုးလာပြီး အလုပ်လျှောက်ရာတွင် စိတ်မကြည်မလင်ဖြစ်ကာ အာရုံကြော ထိခိုက်လာနိုင်သည်ဟု အကျိုးအကြောင်းသင့် ရှင်းပြခါမှ နှစ်ဦးစလုံး လက်ခံသွားသည်၊၊ ကိုကိုမှာ တတ်သိကျွမ်းကျင်သော ပညာရှင်များနှင့် နှစ်ခါ၊ သုံးခါ ဆွေးနွေးအပြီးတွင်တော့ အဆင်ပြေလာပုံရသည်၊၊ အိပ်ချိန်စားချိန် ပြန်မှန်လာပြီး ယခုဆိုလျှင် တက်တက်ကြွကြွ အလုပ်လည်းပြန်ဝင်နေပြီ ဖြစ်၏၊၊ ကိုကို့အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး ယောကျာ်းလေးဖြစ်၍ စိတ်မာရမည်ဟု မဆို၊လူငယ်ဖြစ်၍ လန်းဖြာရမည်ဟု မမည်၊ စိတ်မကျန်းမာလျှင်တော့ မိမိကိုယ်ကို လက်ခံပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဖွင့်ဟအဖြေရှာရမည် သင်ခန်းစာရလိုက်သည်၊၊ ယခုဆိုလျှင် မေမေသည် သူ့ဆိုင်လေးတွင် အသုပ်လာစားသော လူငယ်များကိုပင် လိုအပ်ပါက အွန်လိုင်း စိတ်ကျန်းမာရေး ဆွေးနွေးမှုများ ခံယူရန် ညွှန်းတတ်နေပေပြီ၊၊ တော်လှန်ရေးကာလသည် ခံစားချက်မျိုးစုံ အနိဌာရုံများကို နေ့စဥ်မရိုးအောင် ပေးစွမ်းနိုင်သော အချိန်၊ စိတ်ခံစားမှုကို ကောင်းစွာ စီမံခန့်ခွဲမှု မလုပ်နိုင်လျှင် *လူမသေသော်လည်း စိတ်သေသွားနိုင်သောရာသီ* များပါကလား ဟု စိတ်ထဲမှ ရွေရွတ်မိသည်၊၊ အရင်းခံမှာတော့ မိမိကိုယ်ကို စိတ္တ၊ သုခ နှစ်ဖြာလုံး ကျန်းမာရန် ဂရုစိုက်ဖို့သာ ဖြစ်၏၊၊ သို့မှသာ ပန်းတိုင်တူကြသူချင်း ဖေးမနိုင်မည်၊၊ လမ်းတူသူချင်း စောင်မနိုင်မည် မဟုတ်ပါလား၊၊ ကျမ တစ်ယောက်မှာတော့တော်လှန်ရေးကာလ၌ အနီးအနားရှိ လူများအား ဖေးမရင်း၊ မိမိကိုယ်ကို ဂရုစိုက်ရင်း မည်မျှ ကြာညောင်းဦးပေမည် မသိသော တော်လှန်ရေးကာလကို တစ်ရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးဖြတ်သန်းနေမိပါတော့သည်၊၊ စာရေးသူ − Hlaing Myat

Read More

WINNER – “ကြယ်အလင်း”

Feminist Literature Competition(5)

WINNER – “ကြယ်အလင်း” .

“တော်လှန်ရေးကာလ စိတ်ကျန်းမာရေးအတွေ့အကြုံ” ဒီနေ့ဆို ကျွန်မအသက် ၂၃နှစ်ပြည့်ပြီ။ တကယ်ဆို မွေးနေ့မှာ ကျွန်မချစ်တဲ့သူတွေနဲ့အတူ ပျော်ပျော်ပါးပါး ဖြတ်သန်းနေရမှာပါ။ အခုတော့ ကျွန်မ မပျော်နိုင်သလို ဘာမွေးနေ့ပွဲမှလည်း မလုပ်ပါဘူး။ သာမာန်နေ့ တစ်နေ့လိုပဲ အိမ်ထဲမှာ ဖြတ်သန်းလိုက်ရပါတယ်။ မပျော်နေတာကြာပြီ။ စိတ်တွေလေနေတာကြာပြီ။ သိမ်ငယ်တဲ့ ခံစားမှုမျိုး အထီးကျန်တဲ့ ခံစားမှုမျိုးတွေ ခံစားနေရတာကြာပြီ။ ကျွန်မက တောင်သူလယ်သမား မိသားစုလေးကနေ ကြီးပြင်းခဲ့တယ်။ တောင်သူဆိုတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ စီးပွားရေးအခြေအနေလည်း ပြောစရာလိုမယ် မထင်ပါဘူး။ စိုက်ပျိုးချိန်မှာ အရင်းအနှီးများပေမဲ့ ပေါ်တဲ့သီးနှံတွေကျ စျေးကောင်းတယ်ဆိုတာ ရှားပါတယ်။ အဲ့တော့ စီးပွားရေးလည်း သိပ်ပြီး အဆင်မပြေလှဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေက ကျွန်မကို စီးပွားရေးအဆင်မပြေတဲ့ ကြားကပဲ ဘွဲ့လေးတစ်ခုရအောင်တော့ ကျောင်းထားပေးခဲ့ရှာတယ်။ သင်တန်းတွေလည်း ပေးတက်ခဲ့တယ်။ ဖေဖေကြိုးစားရှာဖွေပြီး ပညာတွေသင်ပေးခဲ့တာမို့ ကျောင်းပြီးရင်တော့ ဖေဖေ့ကျေးဇူးတွေ ဆပ်ခွင့်ရပြီပေါ့။ ဖေဖေ့တာ၀န်တွေကို ပုခုံးပြောင်းထမ်းခွင့်ရတော့မှာ ကျောင်းပြီးသွားတာနဲ့ ရန်ကုန်ဆိုတဲ့ မြို့ကို တက်ကြွသော ခြေလှမ်းတွေနဲ့အတူ ကျွန်မသွားခဲ့တယ်။ အလုပ်တစ်ခုရဖို့ ရှာလိုက်ရတာ စိတ်ကူးတွေထဲကလောက် လက်တွေ့မှာ လွယ်မနေခဲ့ဘူး။ အလုပ်ရှင်ကငြင်းလိုက် ကျွန်မက ငြင်းလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ ကိုယ်နဲ့အဆင်ပြေမယ်ထင်တဲ့ အလုပ်လေးတစ်ခု ကျွန်မ ရွေးချယ်ခဲ့တယ်။ အလုပ်လေးလုပ်မယ်ရှိသေး ကိုဗစ်ဆိုတဲ့ ကူးစက်မြန်ရောဂါဆိုးကြီးက ကျွန်မတို့နိုင်ငံကို ရောက်လာပြီဆိုတဲ့ သတင်းတွေဖတ်လိုက်ရပါတယ်။ အိမ်ကမေမေက ဖုန်းတွေ တဂွမ်ဂွမ် ဆက်ပါပြီ ပြန်လာခဲ့ဖို့။ ကျွန်မ မပြန်ချင်လို့ ငိုခဲ့တယ်။ ကျွန်မဘ၀မှာ အိမ်ကိုမပြန်ချင်လို့ငိုတာ ဒီတစ်ကြိမ်ပဲ ရှိပါတယ်။ အိမ်ရဲ့ အဆင်မပြေမှုတွေ ကြားသိနေရတဲ့ကျွန်မ အလုပ်ရှိမှကို ဖြစ်မယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း မေမေ့ဆန္ဒအရ ကျွန်မ အိမ်ပြန်ခဲ့ရပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့လည်း ထမင်းချက်လိုက် အိမ်အလုပ်လေးလုပ်လိုက်နဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့ ကုန်ဆုံးသွားတယ်။ ၀င်ငွေတစ်ပြားမှ မရှိတဲ့ ဘွဲ့ရ အလုပ်လက်မဲ့။ ဖေဖေက အိမ်မှာနေမှာအတူတူ အကျိုးရှိအောင် သင်တန်းပဲတက်ဆိုပြီး မရှိတဲ့ကြားထဲကနေ ကျွန်မကိုထားပေးပြန်ပြီ။ လိမ်လိမ်မာမာသာနေ ကျန်တာ ဖေဖေ့တာ၀န်ထားဆိုတဲ့ ဖခင်ကောင်းပီသနေတဲ့ ဖေဖေ့စကားသံတွေ ကြားရတာ ရင်ဘက်ထဲကနှလုံးသာတွေ ကြေမွမတတ်။ ဖေဖေ ပေးဆပ်ရကျိုး နပ်အောင် စာတွေ အသည်းအသန်နေ့မနားညမနား ကြည့်ခဲ့တဲ့နှစ်။ ဒါပေမဲ့လည်း ဖြေခါနီးကျမှ ရောဂါကြောင့် မဖြေရတော့ဘူးဆိုပြီး စာထွက်လာတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်နဲ့ လမ်းတွေ ထပ်ပျောက်ရပြန်တယ်။ မက်ထားတဲ့ အိမ်မက်တွေ စိတ်ကူးတွေ တစ်စစီ တစ်စစီ ချေဖျက်ခံရသလိုပဲ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း မေမေ့အိမ်မှာပဲ သောင်တင်ခဲ့ရပြန်တယ်။ ဖေဖေ့ရဲ့ ဒုက္ခအိုးလေးက ဘယ်အချန်ထိ ဒုက္ခတွေ ပေးနေမိဦးမယ်ဆိုတာ စိတ်မကောင်းခြင်းများစွာနဲ့ နေရက်တိုင်းကို ရှင်သန်နေတယ်။ ရက်တွေ တရွေ့ရွေ့ပြောင်းလာရင်း ဖေဖော်၀ါရီ ၁ရက်နေ့ကို ရောက်လာတယ်။ မနက်မိုးလင်းလို့ ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်တော့ ဖုန်းကတိုင်တွေ ပျောက်နေပြီ။ တစ်အိမ်လုံး ပွစိပွစိနဲ့ ဘာလို့ ဖုန်းလိုင်းတွေ မရတော့တာလဲ မသိဘူးလို့ ပြောနေတုန်း အစ်ကိုတစ်ယောက်က ဒေါနဲ့မောနဲ့ အာဏာသိမ်းသွားပြီလို့ ရေဒီယိုကလာသွားတဲ့အကြောင်း လာပြောတော့မှ ဖုန်းလိုင်းမရတဲ့ အကြောင်းရင်းကို သိရတယ်။ သွားပါပြီ သွားပါပြီပေါ့ ရောဂါကမငြိမ်ရတဲ့အထဲ အာဏာက သိမ်းသွားပြန်ပြီတဲ့လေ။ စိတ်တွေတော့ လေပြီးရင်လေပါပဲ။ အသက်တွေကလည်း ရပ်မနေပဲ ကြီးလာပြီ။ အိမ်မက်တွေတော့ ဝေဝါးပြီးရင်းဝေဝါးလေပဲ။ တစ်နေ့တစ်ခြား ဆိုး၀ါးလာတဲ့ ၀င်ငွေထွက်ငွေ မမျှတဲ့ အိမ်ရဲ့စီးပွားရေး။ အဲ့အချိန်မှ ထွက်ပြေးချင်တယ်။ အိမ်နဲ့ အဝေးဆုံး။ ဘာကြောင့်လဲဆို ကျွန်မ ငွေရှာချင်တယ်လေ။ ဖုန်းဘေလ်တစ်ထောင်တောင် ပုံမှန်မထည့်နိုင်တဲ့ ကိုယ့်ဘဝကို စိတ်ပျက်မိလို့။ ဖေဖေနဲ့ မေမေ့အတွက် ဘာဆိုဘာမှ မဖြည့်ဆည်းနိုင်သေးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း စိတ်ပျက်မိတယ်။ ကိုယ်နဲ့ အရွယ်တူတွေ ပိုက်ဆံတွေ ရှာနိုင်တဲ့အချိန် ကိုယ်ဟာ အိမ်တွင်းအောင်းနေရလို့ ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်ချင်မှန်းမသိတဲ့ ဒေါသတွေ။ သူများတွေ လှပနေတဲ့အချိန် ကိုယ်ဟာ နေပူထဲမှ ရုန်းကန်လို့ ကျလာရတဲ့ ချွေးစက်တွေ။ တစ်နေ့တစ်နေ့ မကျေနပ်မှုပေါင်းများစွာနဲ့ မပျော်နိုင်တာ ကြာပြီ။ သည်းခံနိုင်မှု ဟိုးအောက်ဆုံးထိ ထိုးကျနေတယ်။ တော်ရုံဆို အကောင်းမြင်တတ်တဲ့ ကျွန်မက အခုဆို အသေးအမွှားလေးကအစ အဆိုး မြင်လာတတ်တယ်။ စာအုပ်တွေ ဘယ်လောက်ဖတ်ဖတ် စိတ်အဆင်မပြေတဲ့ နေ့တွေကို ကျွန်မ ဖြတ်သန်းရတယ်။ တစ်ယောက်ထဲ ညအမှောင်မှာ အသံတိတ် ငိုခဲ့ရတဲ့ညတွေ မနည်းတော့ဘူး။ စိတ်လည်းကြည်မနေတဲ့ အတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း စကားအကောင်းမပြောချင်ဘူး။ ကျွန်မကို ချစ်ခင်တဲ့ သူတွေအပေါ်မှာ ပျက်ကွက်နေတာတွေများနေပြီဆိုတာလည်း ကျွန်မသိတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် ရှင်းပြနိုင်တဲ့ အားအင်မျိုး ကျွန်မမှာရှိမနေခဲ့ဘုး။ ကျွန်မကိုယ်ကျွန်မတောင် နားမလည်နိုင်တဲ့ နေ့စွဲတွေမို့။ ဒီစိတ်သောကတွေမှ လွတ်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာနိုင်တဲ့ လမ်းတစ်ခုဆီကို ကျွန်မ ထွက်သွားချင်မိတယ်။ လူပင်ပန်းတဲ့ ဒဏ်က်ထက် စိတ်ပင်ပန်းတဲ့ ဒဏ်တွေအရမ်း များလာတဲ့အခါ တစ်ခဏတာပဲ လွတ်မြောက်လွတ်မြောက် အဲ့လမ်းကို ရွေးချယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြတယ် ဆိုတာ ကိုယ်တကယ် ကြုံတွေ့လာရမှ ပိုနားလည်လာတယ်။ ဒီသောကတွေ ဘယ်လောက်ထိ ရှည်ကြာနေဦးမှာတုန်း။ တကယ်ဆို ဒီအချိန်ဟာ ကျွန်မတို့လူငယ်တွေ တက်ကြွလန်းဆန်းနေရမယ့် အရွယ်။ အခုတော့ အိမ်မက်တွေဆိုတာလည်း ဝေဝါး မသေချာတဲ့ မနက်ဖြန်တွေအတွက် ယိုင်နဲ့နဲ့ ခွန်အားလေးနဲ့ ရှေ့ဆက်နေရတယ်။ စိတ်တွေဟာလည်း မတည်မငြိမ် ရယ်နေတဲ့ကြားထဲက ဝမ်းနည်းလာချင်ဝမ်းနည်းလာတာ။ ငိုလိုက်ရယ်လိုက်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ပုံမှန်မှဟုတ်ရဲ့လား။ စိတ်ကျရောဂါများ ခံစားနေရပြီလား ဆိုတဲ့အထိ။ တန်ဖိုးရှိတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ နေ့ရက်လေးတွေကို ဒီလိုခံစားမှုမျိုးကြီးတွေနဲ့ မဖြတ်သန်းချင်တော့ဘူး။ ကျွန်မတို့ လွတ်မြောက်ချင်ပြီ။ ဒီကပ်ဆိုးကြီးလည်း အမြန်အဆုံးသတ် စေချင်ပြီ။ ဓမ္မနဲ့အဓမ္မနဲ့ ယှဥ်တဲ့အခါ ဓမ္မကိုပဲ အမြဲအနိုင်ရစေချင်တယ်။ ကျွန်မတို့ဘ၀တွေ အချုပ်အနှောင်တွေမှ အမြန်လွတ်မြောက်ပါစေ ဆန္ဒပြုရင်း…။

စာရေးသူ − ကြယ်အလင်း

Read More

WINNER (Essay) – La Pyae

Feminist Literature Competition Round-4

WINNER (Essay) – La Pyae

@ နေနှောင်းအိမ် “ မလိုချင်ခဲ့တဲ့ စစ်အာဏာရှင် “ ကျွန်မနေထိုင်ရာမွေးရပ်မြေနဲ့ ရှင်သန်နေထိုင်ရတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်က သိပ်တော့ သူစိမ်းမဆန်လှပါဘူး။ ဘဝကို ရိုးရှင်းစွာလုပ်ကိုင်စားသောက်ရင်းအေးအေးချမ်းချမ်းနဲ့ နေထိုင်နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် လူ့အရေးကိစ္စဆိုတာ ကြိုတင်သိနိုင်ခဲ့တဲ့အရာမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ နေဟာသာမြဲသာနေခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အလင်းရောင်တွေပေးစွမ်းခဲ့ပေမယ့် မမြင်နိုင်တဲ့အရာတွေပါလာခဲ့တယ်။ အမှောင်တွေဖုံးလို့ သွေးစွန်းရမယ့်နေ့တွေ ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။ ၁ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၀၂၁ အဲဒီနေ့ဟာ ဖုန်းတွေခေါ်လို့မရခဲ့ဘူး။ မက်ဆေ့ချ်တွေပို့လို့မရခဲ့ဘူး။ အင်တာနက်လိုင်းတွေဖြတ်တောက်လို့ သတင်းအမှောင်ကျခဲ့ရတယ်။ မျှော်လင့်မထားတဲ့အရာတွေဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ အေးချမ်းစွာနေထိုင်ခဲ့တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ဟာ မခံချင်စိတ်တွေ၊ ခံပြင်းမှုတွေနဲ့ လွှမ်းခြုံသွားပါတော့တယ်။ ထို့နောက်တော့ အလုပ်အကိုင်တွေပါရပ်တန့်ခဲ့ရပြီး ဘဝဟာကျီးလန့်စာစားနဲ့ ရှင်သန်ကြရတယ်။ ကုန်စည်စျေးနှုန်းတွေကလည်း တရိပ်ရိပ်နဲ့ထိုးတက်လာခဲ့တယ်။ လူထုအပေါ်ကိုအရက်စက်ဆုံးနည်းလမ်းတွေသုံးပြီးဖိနှိပ်ဆက်ဆံကြတယ်။ ကြားရတဲ့သတင်းအားလုံးဟာလည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်ရခြင်း၊ ဝမ်းနည်းကြေကွဲရခြင်းတွေသာ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့တယ်။ အဲဒီလို နာကျင်ကြေကွဲရခြင်းကနေ ပြောင်းလဲလာကာ အာဏာရှင်ဆိုသည်ကို မသတီစရာအဖြစ်နဲ့ အမုန်းကြီးမုန်းခဲ့မိတော့တယ်။ ဟိုးအရင်ကတည်းကမကောင်းလှတဲ့ စစ်အာဏာရှင်ဟာ ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ မိစ္ဆာအဖြစ်ပြောင်းလဲခဲ့တယ်။ ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ ခဲ့ရခြင်းမရှိပဲ ရှေးလူကြီးသူမတွေရဲ့ ပြောပြချက်အရ စစ်အာဏာရှင်ဟာ နဂိုတုန်းကလည်း ဖိနှိပ်ခဲ့ကြတာပါပဲ။ ကိုယ့်လူမျိုးအချင်းချင်းကို ကျွန်သဖွယ်ခိုင်းစေခဲ့ကြတယ်။ မနက်လင်းအားကြီးအချိန်ကနေ ညနေနေဝင်မိုးချုပ်တဲ့အချိန်ထိ အိမ်သို့မပြန်ကြရပေ။ ဒီကြားထဲသူတို့အမြင်မကြည်လျှင် ဖားခုန် ခုန်ခိုင်းကာ လက်ခုပ်သြဘာပေးကြီး လှောင်ပြောင်ခဲ့ကြတယ်၊ နောက်တစ်ဖန် သေရည်အရက်မူးပြီး အမျိုးသမီးများကိုလည်း ကခိုင်းကာ လှောင်ပြောင်ဖိနှိပ်ဆက်ဆံခဲ့ကြတယ်။ တစ်ခါမှာတော့ ဘုရားဖူးလာတဲ့ကားကို ကျွန်မသေချာကြည့်မိပါတယ်။ ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ လင်မယားစုံတွဲနဲ့ ရှစ်နှစ်ကိုးနှစ်အရွယ်မိန်းကလေးနှစ်ယောက်နောက်ကပါလာတဲ့ ယူနီဖောင်းအစိမ်းဝတ်နဲ့တပ်သားတစ်ယောက် ဘုရားဝန်းထဲဝင်မည်ဆိုတော့ ဖိနပ်တွေချွတ်ကြပါတယ်။ အဲဒီတပ်သားဟာ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ ဖိနပ်ကိုရော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ဖိနပ်ကိုပါ ကိုင်ရပြီး နောက်ကနေလိုက်ပါခဲ့တာကိုတွေ့ခဲ့ရတယ်။ သူတို့အချင်းချင်းတောင်နိုင့်ထက်စီးနင်းပြုမူနေလျှင် ကျန်တဲ့သူတွေအဖို့ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေက ကျရောက်လာမှာအမှန်ပါပဲ။ ဟိုးအရင်က နယ်မှာနေထိုင်ကြသူတွေဟာ စစ်သားကိုမြင်ရင်ပြေးပုန်းကြပါတယ်။ ဒါဟာ ဘယ်လောက်တောင်ကြောက်စရာကောင်းနေလို့လဲလို့ တွေးမိခဲ့တာ အခုတော့ ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီ။ တစ်ရွာဝင်တစ်ရွာထွက် သွားလာကာ နွားတွေ့နွားသတ်၊ ကြက်တွေ့ကြက်သတ်၊ လူတွေ့လူသတ်နဲ့ မိန်းကလေးတွေများတွေ့ရင် ခေါ်ဆောင်သွားခြင်းခံရပါတယ်။ အိုးပစ် အိမ်ပစ် စွန့်ခွာထွက်ပြေးကြရတယ်။ တောတောင်ထဲမှာ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးနေထိုင်ကြရတယ်။ ကျွန်မအပါအဝင်အမျိုးသမီးအားလုံးနီးနီးဟာ စစ်အာဏာရှင်ကို ဘယ်တုန်းကမှမလိုချင်ခဲ့ဘူး။ ယနေ့ထက်ထိမလိုချင်တဲ့ စစ်အာဏာရှင်ကို မကြောက်မရွံ့နဲ့ နေ့စဥ်နီးပါး ဆန္ဒထုတ်ဖော်ကန့်ကွက်ကြတယ်။ မိသားစုတွေ သေကွဲကွဲစေတဲ့၊ အမျိုးသမီးများအပေါ်နိုင်ထက်စီးနင်းပြုလုပ်ခဲ့တဲ့ ဒီစစ်အာဏာရှင်ကို ဒီခေတ် ၂၁ ရာစုမှာ မရ၊ ရအောင်တွန်းလှန်တိုက်ထုတ်မှရတော့မယ်။ အခုနေကာမှ မဆန့်ကျန်ရင် တစ်သက်လုံးခေါင်းဖော်နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ ဗြောင်လိမ်၊ ဗြောင်စားတွေရဲ့ စကားကိုလည်းဘယ်လိုမှမယုံကြည်နိုင်တော့ဘူး။ သူတို့ပြောတဲ့စကားဟာ ချင်းတွင်းမြစ်ထဲရေရှိတယ်ဆိုရင်တောင် ပြေးကြည့်မှယုံလို့ရမယ့်အခြေအနေပါ။ ဥပဒေကိုလိုသလိုပုံသွင်းတယ်။ အပြစ်မရှိအပြစ်ရှာ အပြစ်ပေးဒဏ်ခတ်တယ်။ လမင်းကိုခွေးဟောင်တိုင်း အိပ်ကောင်းခြင်းမအိပ်ရတဲ့ ညတွေများလာပြီ။ နောက်ဆုံးပြောချင်တာကတော့ တိုက်ပွဲခေါ်သံကိုအတူတူနားစွင့်လို့ အတူတူတိုက်ပွဲဝင်ကြမယ်။ ၈၈မှာ မအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ အရေးတော်ပုံဟာ ၂၀၂၁ ခုနှစ်မှာ တစ်မျိုးသားလုံးပါဝင်ပြီး တောင်တန်းပြည်မ မခွဲခြားပဲ အတူတူလက်တွဲကာ ဒီအာဏာရှင်စနစ်ဆိုးကို ငါတို့နိုင်ငံကနေပျောက်ကွယ်အောင် တွန်းလှန်ဖီဆန်ပြီး အရေးတော်ပုံအောင်ဖို့အတွက် လုပ်ဆောင်ကြရမယ်။ ငါတို့ အမျိုးသမီးတွေ သွေးမနည်းကြောင်း၊ အရေးကြုံလာလျှင် ယောကျ်ား မိန်းမ မခွဲခြားပဲတန်းတူပါဝင်နိုင်ကြောင်းပြသကြမယ်။ စိတ်မလျှော့လိုက်ပါနဲ့။ စိတ်ဓာတ်မကျပါနဲ့။ အားတင်းထားပါ။ မာန်တင်းထားပါ။ မကောင်းလှတဲ့ ရက်စက်ဆိုးသွမ်းလှတဲ့ ဒီစစ်အာဏာရှင်ကို ငါတို့အတူတူဖြုတ်ချကာ တော်လှန်ဖီဆန်ပြီး အပြစ်ပေးရမယ်။ ရောင်နီလာလို့ အမှောင်တွေအပြီးတိုင် ပျောက်ကွယ်သွားရင် မျှော်လင့်ခြင်းအိမ်မက်တွေ ပြန်လည်အသက်၀င်လာမယ်။ လွတ်လပ်ခြင်းတေးသံတွေ သီကျူးကြမယ်။ လွတ်မြောက်ခြင်းစကားလုံးတွေပါဝင်တဲ့ ကဗျာတွေ တစ်ဝကြီးသီကုံးရေးဖွဲ့ကြမယ်။ ငါတို့တစ်တွေသာစည်းလုံးမယ်ဆိုရင် လွတ်လပ်အောင်ပန်းကို သေချာပန်ဆင်နိုင်မယ်။ အရေးတော်ပုံအောင်ရမယ်။ အရေးတော်ပုံအောင်ရမယ်။ အရေးတော်ပုံအောင်ရမယ်။ LaPyae @ နေနှောင်းအိမ်

Read More

Featured Selection – “PK”

Feminist Literature Competition(4)

Featured Selection – “PK”

. “ အာဏာရှင်ကိုဖီဆန်ကြသော မြန်မာအမျိုးသမီးများ ” ကမ္ဘာပေါ်မှာ အာဏာရှင်ပေါင်းများစွာပေါ်ပေါက်လာခဲ့ဖူးပါသည်။ အာဏာရှင်အုပ်ချုပ်မှုအောက်မှာတိုးတက်သွားသောနိုင်ငံ၊ ပြည်သူတွေရဲ့လွတ်လပ်မှုနဲ့ အသက်အိုးအိမ်စည်းစိမ်လုံခြုံသွားတဲ့နိုင်ငံဆိုတာမရှိသလောက်ရှားပါတယ်။ အာဏာရှင်အုပ်ချုပ်မှုအောက်မှာ အုပ်ချုပ်သူကလွဲလျှင် ကျန်တဲ့သူအားလုံးဟာ ကျွန် ပါပဲ။ မူးမတ်သေနာပတိတွေတောင် အုပ်ချုပ်သူပြုသမျှနုကြရတယ်။ အုပ်ချုပ်သူတစ်ဦးတည်းသာ ထိုင်ခွင့်ရတဲ့ပလ္လင်ရယ်၊ အုပ်ချုပ်သူစကား မှားမှားမှန်မှန်နာခံရတဲ့စနစ်ရယ်၊ အုပ်ချုပ်သူဟာကိုယ့်ထက်ဘာသာတရားမလေးစားသူဖြစ်နေပါစေ၊ ကိုယ်ထက်အသိပညာနည်းသူဖြစ်နေပါစေလေ၊ ကိုယ်ထက်ငယ်တဲ့သူဖြစ်နေရင်တောင် ရှိခိုးဦးတိုက်ရတဲ့ဓလေ့ရယ်ဆိုတာ မည်သည့်အာဏာရှင်အုပ်ချုပ်သည့်စနစ်မှာ မဆိုရှိနေခဲ့တယ်။ အမျိုးသားမှလွဲ၍ တခြားကျန်တဲ့လူအားလုံး ဘုန်းကံနိမ့်သူ၊ အမျိုးသားလိင်အင်္ဂါအဖြစ်မွေးဖွားလာပြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အဖြစ်ခံယူသူကိုတောင် ဘုန်းကံနိမ့်သူဟု မြင်ပေးနေခြင်းဟာ အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ အယူအဆတစ်ခုနှင့်မတူပေဘူးလား။ အမျိုးသားမှလွဲ၍ တစ်ခြားမည်သူမျှတက်ခွင့်မရှိတဲ့နေရာရယ် (အမျိုးသမီးမတက်ရ)၊ မှားသည်ဖြစ်စေမှန်သည်ဖြစ်စေ မိမိခင်ပွန်း(အမျိုးသား)၏ စကားကိုနားထောင်ရမယ် ဆိုတဲ့စနစ်ရယ်၊ မိမိခင်ပွန်း(အမျိုးသား)သည် မိမိထက်ဘာသာတရားမလေးစားသူဖြစ်နေပါစေ၊ မိမိထက်အသိပညာနည်းသူဖြစ်နေပါစေ၊ မိမိထက်ငယ်သူဖြစ်နေပါစေ၊ နောက်ဆုံးအရက်သမားဖြစ်နေ ရင်တောင် မိမိလင်ကိုရိုသေရတဲ့ (တစ်ချို့ဆို ရှိခိုးရတဲ့) ဓလေ့ရယ်ဆိုတာ အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ အယူအဆတွေသာဖြစ်တယ်လို့ ကျမတွေးမိတယ်။ အမျိုးသားဆိုတာ သူတော်စင်တရားကိုမကျင့်သေးသ၍ သာမာန်ပုထုဇဥ်တစ်ဦးသာဖြစ်တယ်။ သူတော်စင်တရားကိုမကျင့်သေးသော အမျိုးသမီးများနည်းတူ သာမာန်ပုထုဇဥ်တစ်ဦးသာဖြစ်သောကြောင့် အခွင့်ထူးခံဘုရားထူးရမည့်ပုဂ္ဂိုလ်မဟုတ်ဟု ကျမထင်မိတယ်။ လူတစ်ယောက်ရဲ့ဘုန်းတန်ခိုးဆိုတာ အလုပ်လုပ်ခြင်းပါပဲ။ မိခင်ဝမ်းမှကျွတ်ခါစ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ လူသားတွေကိုအကျိုးပြုတဲ့အလုပ်ကို လုပ်ကိုင်သူဟူ၍ မရှိပေ။ သို့ပေမယ့် ရွေးချယ်ခွင့်မရပဲ လူသားအဖြစ်မွေးဖွားလာသောလူသားကို သူကတော့ အမျိုးသားဖြစ်လို့ ဘုန်းကံမြင့်သူ၊ သူမကတော့ အမျိုးသမီးဖြစ်လို့ ဘုန်းကံနိမ့်သူဟူ၍ အဘယ့်ကြောင့် ခွဲခြားကြသနည်း။ ရှေးခေတ်က ကျွန်မိဘကမွေးလျှင့် ကျွန်ခံရတဲ့ခေတ်လိုမျိုး အမျိုးသမီးအင်္ဂါပါသည်နှင့် ဘုန်းကံနိမ့်သူဟုသတ်မှတ်ခြင်းသည် ရှေးခေတ်အာဏာရှင်စနစ်ကျင့်သုံးနည်းအတိုင်း ကျင့်သုံးနေခြင်းနှင့်တူနေသည်။ ကျမတို့မြန်မာအမျိုးသမီးများသည် ခေတ်အဆက်ဆက်အာဏာရှင်ဆန်တဲ့စနစ်ကိုတွန်းလှန်ခဲ့ကြသည်။ ကျမတို့အဘွားတို့၊ အမေတို့ခေတ်ကမြန်မာအမျိုးသမီးများ ပညာသင်ခွင့်မရခဲ့ကြပေ။ အကယ်၍ အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ ဒီစနစ်ကိုသာ အဘွားတို့၊ အမေတို့မတွန်းလှန်ခဲ့လျှင် ကျမတို့လက်ထက်တွင်လည်း ပညာသင်ခွင့်ရရှိဦးမည်မထင်ပေ။ အမေတို့၊ အဘွားတို့လက်ထက် ၂၀ရာစုနှစ်လောက်မှာဆိုရင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ပိုက်ဆံရှာခြင်းသည် “ဖင်မနိုင်ပဲ ပဲကြီးလှော်စားနေသလိုပဲ”၊ မိန်းမမပီသသူ၊ အိမ်ထောင်မှုမနိုင်နင်းသူဟူ၍ ဝေဖန်အပြစ်တင်ကြသည်။ သို့သော် ထိုသို့ဝေဖန်မှုများကို ဖီဆန်လာခဲ့ရာ ယခုဆိုအမျိုးသမီးတစ်ယောက်အနေနှင့် မိမိကိုယ်ပိုင်ဝင်ငွေကို ရှာဖွေနိုင်လာပြီ (တစ်ချို့တွေကတော့ မရကြသေးပါဘူး)။ ခေတ်အဆက်ဆက် အမျိုးသားကြီးစိုးလာတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် တန်းတူအခွင့်အရေးရဖို့ အလုပ်ပိုလုပ်ရသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးအလုပ်လို့ သတ်မှတ်ထားသောအိမ်မှုကိစ္စ၊ သားသမီးအရေးများကိုလည်း ဖြေရှင်းကြရသည်။ သို့သော် လုပ်ခလစာကိုမူ အညီအမျှမရကြပေ။ ဒါတွေကိုသာ ကျမတို့အမျိုးသမီးတွေ ခွဲခြားခံနေကြရမှန်းမသိခဲ့လျှင်၊ သို့မဟုတ် ဝဋ်ကြွေးဝဋ်နာလို့ ်ခံထားခဲ့လျှင်၊ အတိတ်ကံကိုသာအပြစ်တင်ပြီး ငြိမ်ခံနေခဲ့လျှင် ကျမတို့လက်ထက်အထိ အလုပ်သာပိုလုပ်ရတယ် လုပ်ခလစာတန်းတူညီမျှရကြဦးမည်မဟုတ်ပေ။ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အဖြစ် မွေးဖွားလာခြင်းသည် ကုသိုလ်ကံမကောင်း၍မဟုတ်ပေ။ အမျိုးသားကြီးစိုးနေသော အာဏာရှင်စနစ်အောက်တွင်ရှင်သန်နေရခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ အခုလိုခွဲခြားနေတာကို ခွဲခြားနေတယ်လို့မထင်ပဲ ဝဋ်ကြွေးဝဋ်နာတို့၊ အတိတ်ကံမကောင်းလို့ လို့လက်ခံပြီး တိတ်ဆိတ်နေသ၍တော့ ရက်စက်မှု၊ အကြမ်းဖက်မှု၊ မုဒိန်းမှုတွေ များသထက် များလာနေဦးမှာပါပဲ။ တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့တော့ ကိုယ့်အလှည့် သို့မဟုတ် ကိုယ့်သမီးတွေ ရင်ဆိုင်ကြရဦးမှာပါပဲ။ တရားမျှတမှုတွေ ကင်းမဲ့နေဦးမှာပါ။ ကျမ တစ်ခါတစ်လေစဥ်းစားမိတယ်… ကျမတို့အရှေ့ (ရှေးခေတ်က) အမျိုးသမီးတွေသာ ဒီလိုအာဏာရှင်ဆန်တဲ့ ယဥ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးစံ၊ ဘာသာရေးအယူအဆတွေကိုသာ မဖီဆန်ခဲ့ရင် မုဒိန်းကျင့်ခံရသောအမျိုးသမီးကို ခဲနှင့်ပေါက်တဲ့ ခေတ်ထဲကနေ ထွက်လာမှာမဟုတ်သေးဘူး။ ကျမတို့ရဲ့ ပတ်ဝန်ကျင် ကမ္ဘာကြီးက ပြောင်းလဲနေပြီ။ ဒါပေမယ့် ကျမတို့ကလေးတွေကို သွန်သင်ဆုံးမမှုပုံစံက မပြောင်းလဲသေးဘူးပဲ။ ကျမတို့ ပတ်ဝန်းကျင်နိုင်ငံတွေက သူတို့ကလေးတွေကို နည်းပညာတွေသင်ပေးနေချိန်မှာကျမတို့က မိန်းကလေးဆို လုံချည် အနိမ့်မှာလှမ်းဖို့၊ ယောကျ်ားလေးဆို အမျိုးသမီးလုံချည်ကိုမထိမိစေဖို့ စသဖြင့် ဘီစီ၄၀၀၀ လောက်က သွန်သင်မှုတွေကို သင်နေဆဲပဲ။ သူများနိုင်ငံက ကလေးတွေ စီးပွားရေးပညာဗဟုသုတတွေသင်နေချိန်မှာ ကျမတို့ ကလေးတွေက အမျိုးသမီးဆိုတာ နိမ့်ကျကြောင်း၊ ဘုန်းကံနိမ့်ကြောင်း၊ အမျိုးသမီးဆိုခွေးထီးတောင် ခွမကျော်သင့်ကြောင်း စသဖြင့် ဘီစီ၅၀၀ ဝန်းကျင်က သူတော်စင်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ တဏှာကင်းဝေးနိုင်ရေးအတွက် သွန်သင်ချက်များကို သာမာန် ပုထုဇဥ်တွေကို သွန်သင်နေကြဆဲ။ ဒါကြောင့်မို့လည်း သူများနိုင်ငံကကလေးတွေ ကြီးလာတော့ အများစုက စီးပွားရေးပညာရှင်တွေ၊ နည်းပညာတတ်ကျွမ်းသူတွေပေါ်ထွန်းလာပြီး နိုင်ငံအတွက် တိုးတက်အောင်လုပ်ပေးနေကြချိန်မှာ၊ ကျမတို့ကလေးတွေက ကြီးပြင်းလာတော့ မဟာပုရိသဝါဒသမားတွေသာ ထွန်းကားလာပြီး အိမ်တွင်းအကြမ်းဖက်သူတွေ၊ မုဒိန်းကျင့်သူတွေ၊ လူလူချင်းခွဲခြားဆက်ဆံသူတွေသာ အများစုဖြစ်နေကြသည်။ ကျမတို့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်လိုက်ပါ။ ပညာမတတ်တဲ့သူသာရှိတာ အမျိုးသမီးလုံချည်၊ အမျိုးသားလုံချည် ခွဲခြားရမယ်ဆိုတာ လူတိုင်းသိကြတယ်။ ဒီလိုအာဏာရှင်ဆန်တဲ့ စနစ်အောက်မှာ ကျမတို့မြန်မာအမျိုးသမီးတွေကို လိုတာထက်ပိုပြီး အားနွဲ့လာကြတယ်။ မိမိကိုယ်ကိုယုံကြည်မှုတွေပျောက်ဆုံးလာကြပြီး ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးတွေ ကျဆင်းလာတယ်။ ခေါင်းဆောင်မှုပိုင်းတွေမှာ ဦးဆောင်နိုင်စွမ်း၊ အိမ်ထောင်ကိုဦးစီးနိုင်စွမ်းရှိနေရင်တောင် ဘယ်သူမှအသိအမှတ်ပြုနေရာမပေးကြတော့ဘူး။ စွမ်းဆောင်ရည်ရှိသူ အမှန်တကယ်ဦးစီးနေသူထက်စာရင် အမျိုးသားကိုသာနေရာပေးကြတယ်။ ဥပမာ − ကျမနှင့်အသိ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူမက သူမအမျိုးသားထက် ဝင်ငွေ၂ဆအထက်ရှိတယ်။ ခွန်အားခြင်းယှဥ်ရင်တောင် သူမကပိုသန်စွမ်းတယ်။ ညဘက်အိမ်မှာသူခိုးကပ်ရင်တောင် သူမကဓားဆွဲတုတ်ဆွဲရှေ့ဆုံးကထွက်တယ်။ သူမအမျိုးသားက အမြဲခေါင်းကိုက်နေတတ်ပြီး သူမခိုင်းတာလောက်ပဲလုပ်တတ်လေ့ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် သူမအမျိုးသားကို အိမ်ထောင်ဦးစီးလို့ အမြဲခေါ်တယ်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်ဦးနတ်လို့သဘောထားပြီး ရိုသေတယ်။ တစ်နေ့ ကျမရှေ့မှာ… “ ငါတို့လင်မယားကပြောင်းပြန်၊ ညကအိမ်မှာသူခိုးကပ်တာတောင် အိမ်ထောင်ဦးစီးကမနိုးဘူး။ နှိုးတာလည်းမထဘူး။ အဲဒါကြောင့် ငါညကမအိပ်လိုက်ရဘူးတဲ့ “ ပြောလိုက်တော့… ဘေးကအမျိုးသားတစ်ယောက်က “ ဒါတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး။ ရှေးအစဥ်အလာကတည်းက အမျိုးသားပဲအိမ်ထောင်ကိုဦးစီးရတာ၊ အခုလည်း နင့်ဟာနင် သေအောင်အလုပ်လုပ်နေလည်း အုပ်ချုပ်ရေးမှူးရုံးမှာတော့ အမျိုးသားအမည်ပဲထည့်ရတာ မဟုတ်ဘူးလား ” တဲ့။ သူပြောတာမဟုတ်ဘူးလားလို့မေးရင် ဟုတ်ပါတယ်။ ကျမငယ်စဥ်က ကျောင်းအပ်တဲ့အခါ အလုပ်မှန်သမျှသိမ်းကြုံးလုပ်ရတဲ့ အမေကို မှီခိုလို့ထည့်ခဲ့ရပြီး…ဘာအလုပ်မှရေရေရာရာမလုပ်တဲ့ အဖေကိုတော့ အိမ်ထောင်ဦးစီးလို့ထည့်ခဲ့ရတာ။ သင်ဟာ ဘယ်လောက်ပဲ စွမ်းရည်ရှိတဲ့သူဖြစ်နေပါစေ၊ ဦးဆောင်နိုင်သူဖြစ်နေပါစေ၊ နောက်ဆုံး သင်ကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်အုပ်ချုပ်နိုင်ပါစေ၊ သင့်ရဲ့လုပ်ဆောင်မှုအကြံဉာဏ်တွေနဲ့ နိုင်ငံကြီးဘယ်လောက်တိုးတက်နေပါစေ၊ သင်ဟာဘယ်တော့မှ အုပ်ချုပ်သူဟူ၍ အခေါ်မခံရ၊ အသိအမှတ်ပြုခြင်းမခံရခြင်းဟာ ရှေးဘုရင် သက်ဦးဆံပိုင်ခေတ်ကလိုပဲ အာဏာရှင်ဆန်ခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကျမတို့နိုင်ငံမှာ အာဏာသိမ်းတာဖြင့်သိပ်မကြာသေးဘူး မုဒိန်းမှုတွေပိုများလာတယ်၊ အကြမ်းဖက်မှုတွေမမြင်ချင်မှအဆုံး မြင်တွေ့နေရတယ်။ ပြည်သူတွေကိုပိုင်ဆိုင်စရာအရာဝတ္ထုတစ်ခု လောက်တောင်တန်ဖိုးမထားကြတော့ဘူး။ ပြည်သူကိုဆို ကျွန်တစ်ယောက်လိုသဘောထားပြီး သခင့်စိတ်တိုင်းကျစည်းကမ်းတွေထုတ်သလို ထုတ်ချင်တိုင်းထုတ်နေတဲ့ ပုဒ်မတွေအမြောက်အမြား ပေါ်ထွက်လာတယ်။ ကျမယုံကြည်တယ်… ပြည်သူဆိုတာ ကျွန် မဟုတ်သလို၊ ပိုင်ဆိုင်စရာတစ်ခုလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အာဏာရှင်စနစ်အောက်မှာတော့ ပြည်သူကိုကျွန်တစ်ယောက်လို၊ ပိုင်ဆိုင်စရာပစ္စည်းတစ်ခုလို သိမ်းပိုက်ထားကြတယ်၊ သဘောထားကြတယ်။ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းတစ်ခုလို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်နေကြတဲ့ အာဏာရှင်စနစ်၊ ကျွန်တစ်ယောက်လို ရိုက်ချင်တိုင်းရိုက်၊ ပုတ်ချင်တိုင်းပုတ်နေတဲ့ အာဏာရှင်စနစ်ကို ကျမတို့မလိုချင်ကြပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆိုတာ ကျွန်မဟုတ်ပါဘူး။ အိမ်ထောင်ကျသွားတာနဲ့ သူ့ဘဝကိုပိုင်ဆိုင်သွားသလို တစ်သက်လုံးနှိပ်စက်ချင်တိုင်း နှိပ်စက်နေတဲ့ အာဏာရှင်စက်ဝန်းကို ကျမတို့ချိုးဖျက်ဖို့လိုပါပြီ။ အမျိုးသမီးဆိုတာ လူတစ်ယောက်ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ စနစ်အောက်မှာတော့ ရက်စက်ကြမယ်၊ သတ်ဖြတ်ကြမယ်၊ အကြမ်းဖက်ကြလိမ့်မယ်။ “ ဒါပေမယ့် အကြင်နာတရားမရှိတဲ့ လူတွေကတော့ ဘယ်သူတွေဘယ်လောက်အကြမ်းဖက်ခံနေရပါစေ၊ ရိုက်နှက်ခံနေရပါစေ၊ ဘယ်သူတွေ မုဒိန်းကျင့်ခံနေရပါစေလေ အာဏာရှင်စနစ်ကို ဆက်လက်ထောက်ခံနေကြဆဲပါပဲ။ အာဏာရှင်ဆန်တဲ့ စနစ်ကိုရောပေါ့ “

စာရေးသူ − ပီကေ (PK)

Read More