မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုကိုထိန်းသိမ်းရမယ်ဆိုတာက နိစ္စဓူဝ ကြားရတဲ့ စကားတွေပါပဲ။ မြန်မာ မိန်းကလေး ၁၀ ယောက်မှာ ၉ ယောက်လောက်ဟာ မြန်မာမိန်းကလေး မလို့ မြန်မာလိုပဲ လုံလုံခြုံခြုံဝတ်ရမယ်၊ အပြောအဆိုဆင်ခြင်ရမယ်၊

အိမ်မှုကိစ္စနိုင်နင်းရမယ်၊ အပျိုစင်ဖြစ်ရမယ်၊ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိသေဝပ်နေအောင်ရှိရမယ်စတဲ့ သက်မှက်ချက်များစွာနဲ့ကြီးပြင်းကြရပါတယ်။

ကျွန်မတို့အနေနဲ့ ဘယ်သောအခါမှ မေးခွန်းပြန်မထုတ်ကြသလို ဒီ မြန်မာယဉ်ကျေးမှုဆိုတာကို နားလည်အောင်လဲမကြိူးစားကြပါဘူး။ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုကို ထိန်းသိမ်းဖို့တာဝန်ဟာ ၂ ဖက်လုံးမူတည်နေတယ်ပြောပေမယ့် အမျိုးသမီးတွေအပေါ်ပဲ လုံးလုံးလျားလျားတာဝန်ကျနေတာဟာလဲ မြန်မာ့ဖိုဝါဒီစိုးမိုးခြင်းရဲ့ နောက်ထပ်သက်သေတစ်ခုပါပဲ။ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုထိန်းသိမ်းဖို့ အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အဝတ်အစား၊ သိမ်မွေ့မှု၊ ဘာသာရေးကိုင်းရှိုင်းမှု၊ မယားဝတ္တရားကျေပွန်မှု စတာတွေနဲ့တိုင်းတာကြပါတယ်။

ကျွန်မအနေနဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပတ်က မေးခွန်းတစ်ခု social media ပေါ်ထုတ်ခဲ့ပါတယ်။ “မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုကိုထိန်းသိမ်းဖို့ယောက်ျားတွေရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကဘာဖြစ်နိုင်ပါသလဲ” ဆိုတာပါ။ လူတွေအများကြီးဖြေခဲ့ပေမယ့် ဘယ်သူမှ တိကျစွာဖြေနိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိပါဘူး။

သေသေချာချာဖြေပေးသူတွေနည်းပြီး “ယောက်ျားတွေကမလိုဘူး၊ မိန်းမတွေသာ ကာလံဒေသံ မဝတ်စားတတ်လို့ ” “မိန်းမတွေသာ ဖော်ချွတ်တတ်တာမို့ဖုံးကွယ်ဖို့လိုတယ်၊ ဝတ်ချင်တာဝတ်ခွင့်ပေးရင် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လျှောက်သွားမှာ” “ကွဲပြားလို့ခွဲခြားဆက်ဆံခံရတာပါ” စတဲ့ stereotypes (ပုံသေသက်မှတ်ချက်တွေ) ပဲတွေ့ရပါတယ်။

တကယ့်မေးခွန်းရဲ့အဖြေတော့မရှိခဲ့ပါဘူး။ ရှေးခေတ်ယောက်ျားပီသကြောင်းပြဖို့ သျှောင်ထုံးထုံးတာ၊ ဆေးမင်ထိုးတာတွေဟာ ယောက်ျားတွေရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုထိန်းသိမ်းရန်တာဝန်ဖြစ်ပေမယ့်လဲ အခုခေတ်မလုပ်တော့တဲ့အရာတွေဖြစ်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အမျိုးသမီးတွေလိုတော့ ပြောဆိုခံရခြင်းမရှိပါဘူး။ ယနေ့ခေတ် မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုမှာ ယောက်ျားတွေရဲ့အခန်းကဏ္ဍဟာ အမျိုးသမီးတွေကို ဘယ်လိုဝတ် ဘယ်လိုနေဆိုတာထိန်းချုပ်ဖို့သက်သက်သာဖြစ်နေသလိုပါပဲ။

ယဉ်ကျေးမှုဆိုသည်မှာ အဝတ်အစား၊ အနေအထိုင်တစ်ခုထဲနဲ့ဆုံးဖြတ်တာမဟုတ်ပေမယ့် မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာနဲ့ ဒါတွေကိုပဲပြေးမြင်ကျတာများပါတယ်။ ကျွန်မတို့အနေနဲ့ ပယ်သင့်တာကိုပယ်ပြီး ထိန်းသိမ်းသင့်တာကိုသာထိန်းသိမ်းရမှာဖြစ်ပါတယ်။ မိတ်ဆွေတို့အနေနဲ့လဲ အတွေးအမြင်များရှိရင်ဖလှယ်နိုင်ပါတယ်။

ဆောင်းပါးရှင် − Victoria T.